Küçük kızdan babasına:
"Merhaba baba,
Beni ne kadar haz etmesende, ne kadar beceriksiz olarak görsende... yinede, merhaba.
Biliyor musun?bu hayati ben seçmedim. Bu aileyi, seni ,kendimi ben seçmedim. Neyimden şikayetçiysen özür dilerim. Olduğum herşey için. Lakin üzgünüm, ben buyum. Böyle bir çocuk yaptınız işte. Ben kendimi sevemiyorum baba. Ben kimseyi sevemiyorum. Kimsenin beni sevebilecegine inanmıyorum .Çünkü sen beni sevmedin baba. Çünkü ben hic insan gibi hissetmedim. Hiç çocuk olmadım. Beni de sevmedin, annemi de sevmedin. Üzgünüm sen başaramadın baba. Sen baba olmayı da, eş olmayı da başaramadın... Niye bir tek sana yazıyorum biliyor musun? Çünkü sen benim hayatımdın.Çünkü sen, beni büyütecek olan ilk adamdın. Hayatıma girmiş olan ilk adamdın. Ben ilk senin kucağına verildim doğduğumda.Bu yüzden sana yazıyorum. Ben seni affedemiyorum baba. Seni affedemiyorum. Beni bu dünyada yapa yalnız bırakıp herkesin itip kakmasina izin verdiğin icin. Seni affedemiyorum.Bazen görürüm herkesi sevip öper sarılır babaları. Beni onlara bakarken muhtaç hissettirdigin için seni affedemiyorum. Arkamda dağ gibi durmadığın beni çıkmaza ittiğin için seni affedemiyorum. Ama yinede seni seviyorum baba. Sen beni sevdiğini belli edemesende seni seviyorum. Ve hep bir şeye inanmışımdır. Sevgi dile getirilmesede hissettirilir. Sen hissettirmedin de. Eğer beni seviyorsan artık bunu ne söylemek için nede göstermek için çok geç. Çünkü ben artık boguldum. Bu dört duvar beni yuttu. Sizin beğenmediğiniz o bedenim artık beni istemiyor. Artık ruhum ve bedenim bir değiller. Hoş kal bile diyemiyorum. Ama allah'a emanet kal."
(Sude Sunaç)
Dans le désespoir kitabından.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dans le désespoir
Short Story"Adil olan her insanın hayatında bir kez olsun sevilmesidir. Bizi bırak sevmeyi başımızı bir kez bile okşamadılar efendim." (📍 Kitap tamamen şahsıma ait olup hiçbir şekilde kopyalanma hakkı ve izni yoktur.)
