Nung una ayaw ko maniwala sa Love. Why? Because of my parents. I don't believe in such things. Kasi masasaktan ka lang sa huli. Iiwanan ka din naman. Bat ka pa magpapakahirap di ba?.
My parents always pretending in front of me dahil ayaw nila na makita ko na nag-aaway sila pero naririnig ko silang nag-away sa gabi. so what's the difference to fight in the morning?
I sigh.
This is the reason why I don't understand other people about love. for example yung kaibigan ko inlove nga sya pero puro sakit naman ang dinudulot sa kanya kasi niloloko lang sya ng boyfriend nya pero ayaw naman nya maniwala.
Kaya nga sinasabi ko sa kanya na hiwalayan nalang nya kaso di daw nya kaya. Napailing nalang ako.
"Friend!"
Speaking Of Hopeless Romantic. My Friend called me kaya napalingon ako sa kanya.
"Oh?."
"Buti nalang naabutan kita"
"break na ba kayo?"
"ikaw talaga friend. Hindi noh."
"bat kasi ayaw mo pa hiwalayan? ano bang nakita mo sa kanya? ha?."
"may itsura kasi sya friend."
"alam ba nyang jowa mo sya?."
"Hindi."
"what?! di nya alam?."
"oo."
"anong relationship yan ha?."
"friend kalma."
"anong mangyayari ngayon?."
"don't worry friend. di ako nag-iisa marami kaming girlfriend nila."
"what? don't tell me--"
tumango sya sa tanong ko.
"omg friend! they're here!." may tinitingnan sya sa kung saan.
Lumingon din ako sa tiningnan nya. And I know it kung sino ang tinutukoy nya na boyfriend daw nila.
No other than The Feeling Sikat.
"Mauna na ako sayo."
"ha?."
Umalis na ako bago pa sya magsalita.
napailing nalang ako sa kanya. nag-iillusyon lang pala tong kaibigan ko.
