Barış Alper Yılmaz [Hemşire Bozuntusu]

9 bölüm.

Eylülden.

Abimle konuşmamın üzerinden 1 hafda geçmek üzereydi. Ve bilin bakalım kim abimin Kahveci oldugu oyrendikten sonra antremanlarda abimin dibinden ayrılmıyor.

Barış Alper tabikide

Gerçekten normalde Yunusla takılan Barış milli takımda abimin dibinden ayrılmaz olmuş. Ven abimin olduğunu söylediyimde uzak durur sanmıştım oysaki.

Evet ailemden ayrı yaşıyordum nedenmi çünki  hepsi fenerbahçeliydi. Ve küçüklükten beri bir azcık ailemden dışlanıyordum.

Benide seviyorlardı evet ama öncelik hep abime aitdi.

Bende hemşirelik hem okuyup hemde çalışarak kendime ev almış ve evde kalıyordum.

Abim asla kendisini benden üstün görmezdi ama ailem oekde öyle degildi  1 hafda öncede abim bu yuzden aramişti aslımda neden onları ziyaret etmiyorum diye ama gidemiyordum ki, yine altan altdan laf sokucaklardi.. ezikliyeceklerdi.

Düşüncelerimi bölen telefonum oldu.

*abimm ariyor*
-Efendim abi?

-Eylülüm şey yaa Barış sakatlandı ben şimdi onu sana getiriyorum. Yani evine baka bilirmisin simdi hastaneye goturs-

-Tamam abi getir açıklamaya gerek yok bekliyorum.

^___________^

-Tamam abicim sen gide bilirsin ben iygilenirim Alperle

-suna bak abisini evden kovuyor Eylül ben senin abinmiyim yoldan gecen taksimiciyim yoksa?

-Abii konuştuk bunlari...

-Tamam tamam şaka yapıyorum gel bu sarilıyim. Bak ben gidiyorum dikkatli ol. Geçen sana dediklerimide iyi düşün Eylül Kahveci.

-Tamamdır Can Kahveci.

Abim gitdi. Gider gitmez Barış konusmaya başladı.

-Abinle çok iyi anlaşıyormuşsun Eylül

-Evet doğru

-Senin aile ortamini kıskanmadım değil. Benimde minik benden 18 yaş küçük kardesim var ama kız değil.

-ailemle pek aram iyi değil Alper, abimle iyi olmama aldanma neden 21 yaşında tek başıma yaşıyorum sanıyorsun?

-Kardeşinide biliyorum evet şampionluk kutlamasında görmüştüm açıkcasi çok tatlı bi çoçuk.

Barışın bakış açısından

Âçıkcası Eylülün dediklerine şaşırdım.
Biz antremanda olduğumuzda İrfanın annesi en azı 2 kere arardı onu.

Suskunluğumu görmüş olucakki konuşmaya devam etdi.

O güzel gülüşün içinde yatan acıları vardı demmeki ah miniyim..

-Bak sana anlatarak maksadım kendimi acındırmak değil, sadece doldum. Mesela annemler abimi günde en azı dışarda olduğunda 7 kere ararlar. Ama ben en som annemle konuştuğum zaman 2 hafta önceydi. Sizin maç günü o zamanda abimi aramisti telefonuda bende olunca, açmak zorunda kalmıştım.

-Beni sevmiyorlar demiyorum. Ama hep ayrıcalık vardı aramızda abim her zaman karşı çıktı aileme anlatmaya çalıştı ama nafile bu yüzden bende bos vermesini söyledim. Daha fazla zorlamanın alası yoktu. Kendim okudum çalıştım bu eve bu apartmana taşındım. Ne abimden nede annemlerden yardım istedim.  Çunki farkına varmıştım eğer  orda yaşamaya devam etsem annem 20 yaşıma girer girmez beni evlendiricekti. Bu yüzden kendi hayatımı kendim kurdum.

-Ve bu yuzden onlardan uzağım beni tanımaman normal Alper çünki  abimin aile fotoraflarının hiç birinde yokum.

- yada hic bi yerde takipleşmiyoruz. Abimin hesabı kahveciyken bende sadece eylül bu kadar ben Eylülüm Kahveci sadece normal isim benim icin o kadar.

Gözleri dolu-doluydu dokunsam ağlacaktı. Yavaşca doğruldum yere baktiği için anlamamiişti. Bileğimi ufaktan burkmuştum korkucak bir şey yoktu.

Kolundan tutub üzerime çektim. Dizime oturmuştu şaşırdı tam bi şey söyliyecekken sarıldım.

Şimdi tesseli sırası bendeydi.
.
-(bunları söylerken saclarini okşuyor)
Eylül özür dilerim ilk önce yarana basmak gibi bi niyyetim yoktu. Ama sen çok guçlu bi kızsın Eylül. Ne kadar acı çekmişsin ama çok güzel gülüyorsun.
Senin yerinde bir başkası olsa kaldıramazdı bunu seninle gurur duyuyorum. Abin çok iyi bi insan abini cok sevdigini anliyorum. Ama her kez aile tarafdan şanslı olmuyor malesef üzgünüm. Ama artık yanlız değilsin Eylül artık ben varım.

Hiss ediyordum ağlıyordu. Ve sarılmama karşılık verdi.

Boguk sesle

-iyiki varsın Barış

-sende iyiki varsin pamuğum ama Barış değil sana Alper.

Eylüll güçlü karakterim benimmmm

Bölüm hakkında düşüncelerinizz?

Buda minik soft bi bölümm

Şimdilik hoçakalın..