İlk gün...

129 10 1
                                    

Bugun üniversite birinci sinifa baslicaktim ve okadar heyecanliydimki anlatilmaz bir duygu vardi icimde sanki ilk okula baslicakmisim gibi bir heyecan vardı, bunun sebebi tabiki de Demirdi, onunla fazla yakin olmasak bile ortak arkadaslarimiz vardi ama tabi onun benden üç yaş büyük olmasını saymazsak. Evet dogru o benden üç yas buyuk ve benden iki sinif ilerde yani o üçüncü sınıf iken ben yeni basliyordum üniversiteye, tabiki cok calisip onunla ayni yeri kazanmistim mimarlik okuyacaktim bende onun gibi tabi bundan haberi varmi onu bile bilmiyorumdum, lisedeyken konusurduk sonra o lise bitirince hic konusamaz olduk zaten konustugumuz iki kelime vardi oda artik olmaz oldu..

Ama artik bitmisti hasretim onu gormeden gecirdigim butun gunler bitmişti belki ona kosup sarilamiyacaktim ama onu gormek bile bana yetecektii...

Yatagimi duzeltip banyoya dogru kostum, islerimi bitirdikten sonra odama gidip ne giyeceğime karar vermeye basladim, oyle fazla gosterisli seyler giymeyi sevmedigim icin dolabimda hep klasik seyler vardi, bende hemen gozume çarpan beyaz askili bluzu ve bilekte siyah dar paca pantolumuda giydikten sonra ayagima spor ayakkabi giyecegimi düşündüm ama havanın sicak olacagini düşündüğüm icin siyah babetlerimi giymeye karar verdim.

Tam odamdan çıkacakken kapinin birden açılmasıyla yerimden sıçradım, kalbim yerinden cikacak gibi oldu o an karsimdaki ahmakca gulen kardesime baktim kahkahalari butun eve yanki yaratti resmen

"Ne oldu canim korktun mu?"

"Ne yaptigini saniyorsun sen Barış"

"Seni korkuttugumu saniyorum ve cok iyide saniyorum cnm ablam"

"Ben sana kac kere dicem şu kapiyi çal diye neden pat diye giriyorsun?"

"Çünkü seni korkutmak hosuma gidiyor ablam benim"dedi ve gelip yanağımdan öptü. Ona ne kadar kizsamda dayanamiyordum bende hemen onun yanağını öperek ona sarildim

"Canım benim biliyorsun ani seylerden korktuğumu, lütfen yapma artik bir gun korkudan ölüp gidecem ablasiz kalacaksin sonunda"

"Ne yapiyim abla ya evde baska arkadasim mi var benim ve ayrıca asla öyle bir sey olmicak asla olmiceksin sen hele bir öl seni ayiltip tekrar öldürürüm anladin mi beni!"

"Aşkım benim tabiki ölmicem seni bırakıp gidermiyim hem ayrica abim var o ne gune duruyor evlendi diye artik arkadaş degilmisiniz?"

"Sence O yengemden baska birseyi görüyormu abla?"

"Tamam tamam canim benim ama şimdi benim okula gitmem lazim yoksa gec kalicam"dedim ve ona kocaman sarildim ve cantami alip aşağıya indim

Aşşağıya indigimde butun aile sofraya oturmuştu bile
"Günaydın!!!"dedim hepsine ve gidip babami sulu bir sekilde öptüm ve tabi annemide abim ve yengemede öpücük yollayarak tam çıkıyordum ki abimin

"Nereye" demesiyle hemen ona döndüm ve sirittim

"Abicim farkindamisin bilmiyorum ama kardesin artik üniversiteye gidiyor ve bunun onun ilk günü gec kalmak istemiyor"
"Çok komik, biliyoruz herhalde okula gideceğini kahvaltı etmeden nereye diyorum" dedi tabi ben bunu heyecandan unutmustum ve hic ac değildim

"Abi ben aç değilim hem okulda birseyler atistiririm" dedim tabi ordan babamda atlayinca tam aldu

"Otur kizim yerine sabah sabah aç karna gidilirmi okula, heyecanli oldugunu biliyorum ama okulda kacmiyor ya gel bir seyler ye abin birakir sonra seni" dedi ve ben mecburen oturmak zorunda kaldim.

Tabi hemen sonrada evimizin nesesi kardeşim Aşşağı indi ve tabi bütün gürültüsü ile biz ona gulerken oda hepize Günaydın diyerek oturdu yerine.
Iste boyleydi benim ailem babam buyuk is adami Selim Yalçıntaş ve abimde onun yaninda onun sag kolu gibiydi. Kadir abim 27 yasinda ve cok sert bir yapiya sahip olup mankenlere tas cikaracak bir vücuda da sahipti. Melis yengeminden ondan eksik kalir bir yani yoktu oda 25 yasinda ve aile dostumuzun kiziydi ve tabi abimle aşık olup evlendiler. Birde Cesur abim var 21 yasinda ama tabiki o bizimle yasamiyordu arkadaslariyla birlikte ayri bir evde yasiyor ve hafta sonlarini gelip bizimle gecerir ,tabi okumadigi icin gece hayati yasiyor hep adı gibi cesur biriydi o.Kardesim Baris oda 16 yasinda ve lise ikiye gidiyor ve evde ikimizin arasindan su sizmazdi. Beni soracak olursaniz adim Deniz ve abim gibi bende fena sayilmazdim yani cevremdekilerin soylediklerine gore gözlerim herkesi etkiliyormus ama kimin umrundaki Demiri etkilemiyorlarsa hic umrumda degildi onu gördüğüm ilk andan bu yana hic bir erkekle cikmamistim ve hep onun bir gun beni fark etmesini bekledim ama iste nedense bir türlü olmuyordu

Ama ben kararliydim ona kendimi fark ettirecektim ve bunu en kisa zamanda yapacaktim ve eğer beni tekrar görmezden gelirse bu sefer bende onu görmezden gelicem onun yaptigi gibi...

Deniz YüzlümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin