ANTİDEPRESAN

bir son...

Kendimi gülüp oynadığım evin koridorunda beklenmedik bir anda ağlarken bulmuştum,ama neden?daha kaç yasindaydimki 9 bile değildim.ben babamın papatyasıydım peki şimdi ne değişti babam nerede?oyuncagimi elimden mi aldılar.hayır çocukluğumu elimden almışlardı,ve sonra onu karanlık bir kuyunun içine attılar.cok ağlıyordum hızla önümden geçen ablamı durdurdum ve titrek bir sesle
[Abla babam nerde?ne zaman gelicek?
Ablam bir kaç saniye durdu ve dolmus güzel yeşil gözleriyle bana bakıp
[Sen merak etme Gülsüm babamız seni böyle ağlarken görmesin sonra üzülür,sil gözyaşlarını bak yeğenlerin senin için nasıl üzülüyorlar.dedi ve gitti karşımda duran 4 ve 3 yaşındaki masum ve şaşkın şekilde bana bakan yeğenlerime baktım.büyük yeğenim fatma bana bakıp yavascana yanıma geldi ve peltek bir ses tonuyla
[Teyze niye agliyosun dedem nerde ona yeni aldığım oyuncağımı göstericem "
Ve yeğenim minik elleriyle göz yaşlarımı sildi ve gülümsedi sadece zeytin gibi gözlerine bakıp umutsuzca nasılda çaresiz olduğumu gösteriyordum ama o çocuktu anlamazdı hem onun suçu yoktu üzülmemeliydi,çok sevdiği dedesinin karakolda bir yaralı yüzünden sorguya çekildiğini öğrenmemeliydi onun için onları oyalamam gerekiyordu
[Bak teyzecim ben deden uzaklara gidince hep ağlarım insanlar sevdiklerini özlerlerse böyle ağlarlar hem deden birazdan gelir "dedim ve içeri girdim herkez bana bakti ve ağlamaya başladılar bense delirmiş bir şekilde
[Neden ağlıyorsunuz?annem babama yemek hazırlıyo babam böyle görmesin sizi çünkü o sizi çok seviyor"herkez sadece öyle baktı o gün sırf yeğenlerim için ağlamayı kestim ve onlarla oynadım ben daha çok küçüktüm 8 yaşıma yeni girmiştim o gün halam bana bağırıp söyle dedi
[Senin baban hapise girecek sen burda oyunmu oynuyorsun biraz ağlada babanın kıymetini bil!"Bu laftan sonra herşey değişti benim için ardından kuzenim içeri girip şunu dedi
[Amcamı tutuklamışlar...adam...ölmüş!"bazı kadınların mezarlıktan çığlık sesleri duyuluyordu sadece izledim ve sustum ablamın şu sözünü hatırlıyorum
[Eşyalarınızı toplayın daha fazla burda kalmayacağız...olmaz!"hemen içeri girip tek aldığım babamın bir fotoğrafıydı arabaya geçip baktım öyle.o gün çok ağladım sonra bir kız geldi ismi zehraydı, zehra bana dediki
[Ağlama baban eminim bir kaç ay sonra gelecek oradan çıkacak"
[Ben bugüne kadar annemin değil babamın göğsünde yattım o beni korur sandım gitmez sandim ama babam bıraktı beni..."dedim ve kelimeler ağzımdan dökülmeden ağlamaya başladım.yegenim göz yaşlarımı silip yanağıma bir öpücük kondurdu
[Teyzem ağlama sen, eğer ağlasan dedem üzülür "zehra gözlerime bakıp
[Bana söz ver aglamicaksin yegenin icin...lütfenn..."
[Söz..."tutamadım...2 buçuk senedir tutamadım...