Cruel author •Skz• ⚜️

2.8

Oy ve yorumu unutmazsanız çok mutlu olurum. Oylar maalesef çok düştü ve bu beni üzüyor. Bu gariban kremayı üzmeyelim 🌪️🧡
•••

"Bu arada çıkış orada değil biliyorsun değil mi?"

Duyduğum şeyle aniden durdum. Bütün bedenimin havası sönmüş utançla yutkunmuştum yavaşça. Cidden. Cidden yani... Ah her neyse. Önemli değil. Ha buradan ha o taraftan. Hem saatlerdir buradayım spor da olmuş olurdu.

İyimser düşünmeye çalışarak arkamı döndüm ve gittiğim yolu geri yürüdüm. Samiel'in önünden geçtiğimde yüzünde gıcık edici bir gülümseme vardı. Gözleri ile beni izledi. Bense gözlerimi kaçırdım. Ona karşı bir şey diyemezdim. Bunca acıyı çekmesinde benim ego tatmini vardı. Ona borçluyken özellikle, bu suçluluk hissi boğazıma dayanmış gibi hissettiriyordu. Yutkundum ve yoluma devam ettim. Çiçek. Çiçeği bulmalıydım.

"Kardeşim seni seviyor."

Durdum yerimde. Arkamı dönmemiştim ama onunda zaten bana baktığını zannetmiyordum. "Ona yalan söyledin. Üzdün. Sakın bir daha yapma bunu. Güçlü görünse bile... O kırılgandır. Ha bu arada. Yalan söyledim."

Kaşlarımı çatıp hemen arkamı döndüm. Yalan mı? Ne yalanı? Yoksa bana süre vermemiş miy-

"Çıkış diğer tarafta."

Başını bana döndürüp gözlerini kapatarak gülümsedi. Bu. B-bu. TANRIM ŞU AN BUNUN ZAMANI MIYDI? BAHSİ GEÇEN KENDİ HAYATIYDI AMA GEVŞEKTİ RESMEN!

"Korumaları ve aileni ben hallederim. Kardeşimi gör ve git." Tam laf söyleyip bağıracaktım ki son cümlesini edip elini salladı bana. Bu hareketiyle bedeni bir toza bürünmüş havaya karışıp yok olmuştu. Hahlayıp ellerimi havaya kaldırdım ve geri indirdim. Sakin ol Jeongin. O sana çok yardımcı oluyor. Şu an seninle oynasa da o senin tarafında. Ayrıca Rhino onu çok seviyor. Onu dövemezsin.

Kesinlikle beni tek bakışı ile yenebileceği için değildi yani.

Ofladım ve gittiğim ve geri geldiğim ve tekrar geri gitmek zorunda olduğum yolu yürümeye başladım. Gerçekten... Rhino. Lütfen yanına geldiğimde beni sar ve saçlarımdan öp. Sana sarılmaya ihtiyacım var sevgilim.

Yokuşu çıktım yavaşça. Eski halime kıyasla hayattan soğumuştum resmen. Korumaların önüne gelince bana bakmadan direk kapıyı açtılar. Samiel muhtemelen zindanın hatta direk sarayın muhafızlarını bu şekilde ayarlamıştı. Bir de onlardan kaçmak zorunda olmamam beni mutlu ederken yoluma devam ettim. Ayaklara kuvvet omega. Alfan için. Arkadaşların için hatta seni buraya tıkan Fel için yap bunu. Sahi. Samiel Fel'e bu konuda bir şey demiş miydi? Sonuçta her planda Fel de vardı.

Gerçi dese de bir şey değişmezdi. Aklında ne varsa onu yapardı siyahlarla kaplı şövalye.

Zindandan çıktım ve beyazlarla kaplı sarayın içinde yürümeye başladım. Tuhaftı. Ben yerin altındaki kuytu bir zindanda dururken Rhino kendi odasında, sarayın en üst katındaydı muhtemelen. Aramızda büyük bir statü ve güç farkı olduğunu bir daha anlamıştım. Yazar dahi olsam halktan omegaydım. Bu bağlantıları Rhino'nun sayesinde elde etmiştim. Sevgilim sayesinde buradaydım.

Merdivenlere geldim ve hiç durmadan bazen de koşarak çıktım üçer beşer. Bazıları bu düşündüğüm durumdan ötürü kendini ezik ve yalnız hissedebilirdi ama hayır. Ben bunu şans olarak görüyordum. Rhino benim şansımdı. Buna inanıyor ve onu deli gibi seviyordum.

Son kata geldiğimde nefes nefese soluklandım. Hizmetçiler bana bakmış sonra ise eğilerek selam vermişlerdi. Derin bir nefes aldım. Son kat. Rhino'nun odalarının olduğu kattı. Elbette ki hizmetçilerin hepsi beni tanıyordu. Yutkundum ve yavaşça az önce koşan ben değilmişim gibi ilerlemeye başladım. Hangi odada bilmediğimden bir yandan da feromonlarımı serbest bırakıyordum.