Okuldan dönüyorduk.Eve giderken arkadaşımın evini her gördüğümde ağlıyordum , çünkü ölme sebebi ben olmuştum.Onunla 3.sınıftan beri dosttuk ve cinlere çok merak duyuyorduk.Bir gün cin çağırmak için onu evimize çağırmıştım.Evimizde o zaman kimse yoktu .Annem ve babam gezmeye gideceklerini ve geç geleceklerini söylediler.Ben de bundan yararlanarak arkadaşımı çağırdım.Arkadaşımda cinlere merak duyardı ama bu kadar aşırıya kaçmamızı istemedi."Hadi ama , cin çağırmak kadar eğlencelisi mi var ?" diyerek onu ikna etmeye çalışıyordum."Bak en fazla cin gelir sonra hemen gideverir.Bizim yanımızda napsın ya "diyerek başının etini yemiştim .En sonunda onu ikna ettim.Okulumuzun eski kütüphanesinde "Cin Çağırma ve Tecrübeler" kitabını aldığımı hatırlıyorum.O kitabı yatağımın altında çok iyi saklıyordum çünkü annem veya babam bana çok kızabilirdi.Kitabı aldık ve bir sürü cin çağırma yollarını denedik.Ama etkisizdi,hiç bişey olmamıştı.Arkadaşıma "Bak hiçbişi olmadı bile, sen korkuyordun "dedim ve ikimizde güldük.Gece yarısı olmuştu ,arkadaşım bizde kalmıştı çünkü evine gitmeye korkuyordu.Dışarıda yağmur yağıyordu ,şimşek çakıyordu.Cin çağırma işlerini bitirmiştik ve uyumak için hazırlanmıştık.Bir anda aklıma ayna ile cin çağırma yöntemimiz aklıma geldi.İki aynayı karşı karşıya koyup çevresine de mumlar koyarak hazırlamıştık.Aynaları öylesine bırakıp gitmiştik.Arkadaşıma "Ya annem veya babam geldiğinde görürse ? Hadi gel ,hemen toparlayalım !" demiştim.Aynalarımız salondaydı.Salona bir girdik.Birde ne görelim!Salonda kimse yoktu ama duvarda iki çift göz bize bakıyordu.O kadar korktuk ki hemen koltuğun arkasına saklandık.Böylece bekleyip duruyorduk.Kaçmak için fırsat arıyorduk.Sonra gözler kayboldu ,kapıya koştuk kapılar açılmıyor ! Zorladık ama nafile ! Camdan kaçmak istedik ama camı da bir türlü açamadık.Bir anda dolaptaki eşyalar fırlayarak dağıldı.Yine koltuğun arkasına saklandık.Bir saat kadar bekledik.Gariplikler durmuştu."Oh ,bitti galiba "dedim.Salondaki kırıkları topladık.Arkadaşım da ben de yatak odasına gittik ve uyumaya çalıştık.Saat tam 3 tü.Saat 4 gibi yine gariplikler başladı.Arkadaşımın çok fena başı dönüyordu ve her seferinde gözleri kırmızı oluyordu ."Kendine gel ! " diye bağırdım ve yüzüne su sıktım .Daha da delirdi.Resmen cin gibiydi .Üzerime atladı ve beni boğmaya çalıştı .Çığlık atıyordum ,evden kaçmaya çalışıyordum ama kapılar yine açılmıyordu.Peşimden deli gibi koşuyordu .Ağzından kan akıyordu, beni zevkle öldürmek istiyordu.Işıkları açmaya çalışmıştım ama ışıklar da açılmıyordu.Ter içindeydim.Masanın üzerinde fener vardı .Hemen fenere koştum ve feneri açtım.Arkadaşım ansızın kayboldu.Yine koltuğa saklanmıştım ve ağlıyordum.Hıçkıra hıçkıra... Gözlerim kapanıyordu istemeden .Ve bir anda uykuya daldım.Uyandığımda arkadaşım yanımda duruyordu ve jiletle bileklerini kesiyordu. Çığlık attım." Hayır,bunu yapamazsın,delirmiş olmalısın!Bileklerini kesmeyi bırak! "diye bağırıyordum.Belli ki cin içine yerleşmişti .Sonra yine beni boğmaya çalıştı.Balkona doğru koştum ,şansıma balkon açıktı ,2.Katta yaşıyorduk belki atlasam ölmem diye düşünmüştüm,ama sakat kalabilirdim.Ama sonra tabi ki vazgeçtim.Balkonda resmen dövüşüyorduk.Üstüme atlamıştı ve beni öldürmeye çalışıyordu.Sonra bir anda korkumla , tüm gücümü topladım ve onu tutarak balkondan aşağıya ittim.Olamaz ! Bunları yapmamalıydım.Bir anlık sinirle yaptığım şeyden çok pişman oldum.Kapılar artık açılıyordu.Dışarı koştum.Arkadaşım artık nefes almıyordu.Nabzı da durmuştu.Yağmur yağıyordu ve ben onun cansız cesedine sarılmış ağlıyordum.Annem babam geldiğinde balkona çıktığını ve yağmur yağdığından ayağının kaydığını ve böylece düştüğünü söylemiştim.Herkes bana inanmıştı.Herkesi kandırmıştım oysa tüm suç bendeydi ! Kahretsin , bana cin çağır diyen olmamıştı ki ! Hiçbi zaman kendimi affedemicem ! Okuldan dönerken onun yaşadığı evi gördüğümde ağlıyordum!Onu...Onu ben öldürmüştüm...Ve ben yalanlarımla beraber evde...Yaşıyorum...
