Arkadaşlar bu benim ilk hikayem, destek olursanız çok sevinirim ☺️
İyi okumalar :)
"Bir süre idare etmemiz gerek."
Babamı tasdiklercesine kafamı aşağı yukarı salladığım sırada gözyaşlarımın yüzümü ıslatmaması için gözlerimi yukarıya çevirdim.
Babamın çalıştığı şirket şu geçtiğimiz birkaç gün içinde ağır zarara uğramış, çöküşe geçmişti. Babam sabaha kadar süren toplantılara katılıp perişan bir halde eve dönüyordu.
İşte bugün de o günlerden biriydi, fakat yetmezmiş gibi bir de bu konuşmayı yapmıştık.
Aslında babamı suçlamıyordum. Böyle bir durumla karşılaşacağımın ilk günden beri farkındaydım.
Okula servisle değil de otobüsle gitmem neyi değiştirirdi ki?
Yerde duran çantamı hızla alıp tek omzumdan sarkıttım.
"Görüşürüz."
Annemle babama veda ettikten sonra kapıyı hızla açıp kendimi dışarıya attım.
Otobüs durağının evimize yaklaşık bir dakika uzaklıkta olması benim için bir şans sayılırdı değil mi?
Kısa sürede durağa ulaştığımda otobüsün gelmesini beklemeye başladım.
Aslında servise binmekten pek bir farkı yoktu. Aynı şekilde sabah erken saatte kalkıp götümün donmasına rağmen otobüs bekliyordum.
Sanırım tek farkı hergün farklı insanların çehresini görecek olmamdı.
Yenilik iyi bir şeydir sonuçta.
Hızla gelen okul otobüsü, tahminime göre, beni farkettiği an yavaşlamaya başladı.
Tam önümde durduğunda derin bir nefes alıp otobüse bindim.
Bir süre ayakta bekledikten sonra gözlerimi korkuyla etrafta gezdirdim.
Unuttuğum bir fark daha vardı ki o da otobüste daima boş yer bulamayacağımdı.
Lanet olsun!
Okuldan küçük sınıflarla göz göze geldiğim sırada hızla onlara arkamı döndüm ve şansıma farkettiğim boş koltuğa doğru hızla ilerledim.
Birilerinin benden önce oraya oturmaması için hiç beklemeden popomu tam da temiz olmayan koltuğa yerleştirdim.
Oturur oturmaz otobüsün yavaşlamasıyla neredeyse kafamı önümdeki demire çarpacaktım.
Bu duruma göz devirdikten sonra birkaç saniye önce otobüsün durmasıyla yere eğilen kafamı kaldırdım ve otobüse yeni binen esmer çocukla göz göze geldim.
Tanrım, bu çocuk kusursuzdu!
