Acceptance the act of accepting something or someone. Sa ilang araw na lumipas , lumalalim ang samahan nila Eve at nang best friend ko . Palagi na silang sabay umuwi, at mag kasama. Minsan nga parang bato nalang ako kapag mag kasama kaming tatlo, ang weird na parang ang sakit na masaya ka dahil masaya ang matalik mong ka ibigan. Masaya akong nakikitang masaya si May, wala na mang na kukwento si May kung ano na ang estado nila Davis ngayon. Ayoko ring maki alam sa estado nilang dalawa.
"Ano ba talaga?" Tanong ni May kay Eve.
"Anong ano ?" Pabalik na tanong na man ni Eve sa kanya.
"Tayo? Ano tayo?"
Hindi sumagot si Eve, na parang malalim ang iniisip.
"May nobyo ka May, ayokong maging rason nang break up ninyo." Seryosong sabi .
"Paano tong na raramdaman ko? Ha? " Maiyak na sabi ni May.
"At ako dito May ? Wala na rin bang kwenta ang naramdaman ko?!" Halos masigaw na sabi ni Eve kay May.
Okay ? Nandito lang ako sa tabi ninyo ! Helloooooooo ? PAANO RIN ANG NARAMDAMAN KO DITO HOY ! Kung alam niyo lang sana ... Para akong isang Dartboard na nilalaro nang mga players na naka blindfold, naglalaro na walang ka alam-alam na mayroong nasasaktan. Nasa solok lang ako nang room kung saan sila nag usap-usap, nakikinig, nag mamasid, at nag iisip kung ano ang dapat gawin.
Ewan ko ba kung tama pa tong nangyayari. Ayokong nakikitang nasasaktan si May pero ayoko rin itong ginagawa nya. Alam kong hindi ito tama pero hindi ko alam kung papaano ko maipapahiwatig ang pagkadismaya ko. Hindi naman kasi dapat nag-iinvest si May nang damdamin kay Eve, lalo na't may nobyo syang tao. ARRGH! EWAN KO BA 'TONG BESTFRIEND. Manhid ba sha? O sadyang nagugulohan rin sha sa mga nangyayari?
Wala akong karapatan makialam, alam ko. Pero matagal na akong nagtitimpi sa mga nangyayari. Ayokong binabalewala lang ang pagganap ko sa sitwasyong ito. Wala sa kanila ang nakakaalam nito pero parang sasabog na ang dibdib ko tuwing nakikita ko silang nagtatawanan na parang hindi ko kabilang sa mundo nila. At ngayon! Nag-aaway sila tungkol sa mga nararamdaman nila sa isa't isa. 'Tama pa ba to?' wari ko sa sarili.
Ngayon pa lang na nag-aaway sila tungkol sa nararamdaman nila sa isa't isa, alam kong wala na akong pag-asa pa kay Eve. AISH! I already admitted this to myself a long time ago that I like her and my situation didn't make it any easier to hold on to her. The fact that my bestfriend had a thing for her, too. I didn't mind. I swear I don't, really! But its not easy bearing this feelings for her, always seeing her but could not admit to her that I really do like her.
Worst case scenario in this: Losing my bestfriend just because of goddamn feelings.
Eve can seem to bear the idea of giving up May after that not-too-subtle reference to May's boyfriend. Should I do the same? Another worst case scenario pop up in my head: Losing contact of Eve once she settled to letting go of her feelings for May. This doesn't make any sense to me. I like having her around and if she meant to do what I think she meant to do ---- 'I don't want to think about such possibility', wari ko.
Magagalit si May kapag nalaman nya to. Pero ano ba!? I am at the brink of losing my sanity! Hindi dapat malaman ni May ito lalo na't ngayon pa lang na may gusto talaga sya kay Eve. Pero kasi eh! Pano yung boyfriend nya. 'Don't tell me she's playing with two people's heart?', isip ko.
May had options. And so am I. But I am only left with options that could either break or fix me. And this is more chaotic than I realized.
Pero mahal ko si May. Bestfriend ko sya at ayokong mawala sya sakin.
