Yinee... geç kaldım. Anlamıyorum ki şu çalar saat denen varlık neden görevini tam yapmaz. Hadi ben uyku sersemi indiriyorum kafana sen niye benim gibi bir mala uyup susuyosun dimi. Tarlası yanmış köylü oturuşumu yaptıktan sonra abidini giyip banyoya doğru ilerledim. Ha bu arada yanlış anlama olmasın abidin benim terliğim. Banyonun önüne geldiğimde her zaman ki gibi doluydu.
" Pars aç şu kapıyı ilk günden geç kalcaz. Onuda geçtim çıkmazsan içeri girip yeni bir korku filmi çeviririz. "" Tamam Lara çıkıyorum" dedikten sonra sifon sesi geldi ha bu arada size onu tanıtmayı unuttum. Canım ikizim Pars Kayran. O benim herşeyim. Anne ve babamızla aynı evde yaşıyorduk ,bu seneye kadar. Zaten onlarla aramız hiç bir zaman iyi olmadı. Doğduğumuzdan beri sadece ben ve Pars vardı. Bu sene onun isteği üzerine ayrı eve çıktık. Ve asıl kötü olan bu gün yeni okulun ilk günü. Kilit sesi gelince kafamı banyoya çevirdim. Pars çıkınca gelip yanağımı öptü
"Bu kadar gerilme güzelim. Zaten aynı sınıftayız" dedi. Ona sıkıca sarıldım.
"Biliyorum ama sadece... off İşte iyiki varsın"daha sonra banyoya girdim. Dişlerimi fırçalayıp elimi yüzümü yıkadım. Daha sonra odama geçip dolabın başına geçtim. Çünkü canım okulumun gıcık serbest kıyafet uygulaması var. Siyah kot pantalon ve üzerine beyaz bluz geçirdim saçımı tarayıp hafif bir makyaj yaptım ve aşağı indim. Pars kapıda bekliyodu. Arkadan boynuna atladım ve "kaçır beni mario! !!"diye bağırdım. Arabanın önüne gelince sırtından inip arabaya bindim. Bir an aklıma gelen soruyla Pars a döndüm " Toprak seni hiç aradımı" dedim. Pars yola bakmaya devam ederken düz bir sesle " Hayır"dedi. Toprak benim İstanbulda ki ikinci her şeyimdi. Gidiceğimizi söylediğim gün ardına bile bakmadan gitmişti. Oysa ki ben onu canımızın vericek kadar çok seviyodum. Ben düşüncelere dalmışken Pars'ın "geldik" deyişi ile kendime geldim. Evet hadi bakalım başlıyo
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN VE BEN
Teen FictionKlasik bir çarpışmayla başlamadı hikayemiz. Zaten biz normal değilizki hikayemiz normal olsun. Ama bu anormalliğin getirisi sen olunca güzel bir delilik olabiliyor bence. İlk karşılaşmamızda dediğin cümleyi hiç unutamıyorum. " Tanrı bile tanımlayama...