"သား မနက္က်ရင္ ေလဆိပ္မွာ သားငယ္ေလးကိုသြားႀကိဳေပးပါအုံး"
ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထိုင္ကာ TV ၾကည့္ေနတဲ့ ဟီဆြန္းဆီသို႔ မာမီကအသီးပန္းကန္ကိုင္ကာဝင္လာရင္း မနက္က်ေလဆိပ္တြင္ မာမီ့သူငယ္ခ်င္း၏သားျဖစ္သူအားသြားႀကိဳေပးရန္ေျပာလာသည္။
"ဟာဗ်ာ မနက္ျဖန္ ညေနဂ်ဴတီမလို႔ မနက္ေစာေစာမထပဲအိပ္မလို႔ပါဆို"
"ေစာေစာမထရပါဘူး ေလယာဥ္က၈မွဆိုက္မွာ ၇ခွဲလောက်ရောက်အောင်သွားရင်ရပြီလေ"
"မာမီမသိပါဘူး လမ္းမွာကားေတြကအရမ္းပိတ္တာ တစ္နာရီေလာက္ေစာထြက္မွရတာ အဲလိုဆို ၆ေလာက္ကတည္းကနိုးမွရမွာ"
ဟီဆြန္းက ပန္းကန္ထဲမွစပ်စ္သီးတစ္လုံးကိုေကာက္ဝါးရင္း မေက်မနပ္အသံျဖင့္ေျပာေတာ့ မာမီကေခါင္းတခါခါျဖင့္သာသူ႕ကိုၾကည့္ေနပါ၏။
"သြားႀကိဳေပးပါသားရယ္ သားငယ္ေလးက ငယ္ငယ္ကတစ္ခါပဲဒီကိုေရာက္ဖူးတာ ဒီကေနရာေတြသူဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး တစ္ေယာက္တည္းလာခိုင္းလို႔ကလည္းမေကာင္းဘူးေလေနာ္"
"ဟုတ္ၿပီဗ်ာ ႀကိဳေပးမယ္ရၿပီလား"
သူလက္ခံလိုက္မွ မာမီ့မ်က္ႏွာကေတာက္ေတာက္ပပၿပဳံးေတာ့သည္။သူကေတာ့မၿပဳံးနိုင္ပါ။မနက္က်အေစာႀကီးထရမည့္အျပင္ ဒီညလည္းဖတ္စရာစာတမ္းေတြရွိေနတာမလို႔ ေစာေစာအိပ္၍မရနိုင္။
.......
"မာမီ့ကေလးေလးက ေလယာဥ္ေပၚပါလာတာေသခ်ာလို႔လားဗ်ာ"
ဟီဆြန္းတစ္ေယာက္ မာမီေျပာသည့္အတိုင္း လာႀကိဳေသာ္လည္း ထိုကေလးေလးဟူေသာေကာင္ေလးကိုမေတြ႕ေပ။
"မာမီျပလိုက္တဲ့ပုံထဲကနဲ႕တူတဲ့သူေတာင္မေတြ႕ဘူး အခု၉နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မရွည္..."
"တဆိတ္ေလာက္ဗ်"
ဖုန္းေျပာေနတုန္း သူ႕ေနာက္မွေန၍လူတစ္ေယာက္က ပခုံးပုတ္ကာေခၚလာသည္မို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကိုယ္လုံး အနက္ေရာင္အဝတ္အစားမ်ားကိုဝတ္ထားေသာလူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။လက္တြင္လည္းခပ္ႀကီးႀကီး laggage ႏွစ္လုံးကိုတစ္ဖက္စီကဆြဲထားေသး၏။
YOU ARE READING
Deep Beat!
Romance"ကိုကို အခုလိုတွေဆက်ပြောနေရင် ကျွန်တော် နှလုံးရောဂါရသွားလိမ့်မယ်" "စိတ်မပူနဲ့ ငါကုပေးမယ်"
