Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
j.m: Bugün tekrar o kediyle karşılaştım!
Bu sefer okulumun ilerisindeki boş bir arsadaydı ve sevimli bir şekilde patilerini yalıyordu.
Onu görünce yine aklıma siz geldiniz ve sizin çok nadir zamanlarda o kedi gibi huzurlu olabildiğinizi fark ettim.
Sizi huzura kavuşturan tek şeyin müzik olduğunu söylemiştiniz ancak bazen müziğin bile sizi hüzne boğduğunu çok iyi biliyorum.
Kedilerin de huzurlu olabildiği anlar nadir değil midir?
Bir ev kedisi bile genelde devamlı, oluşabilecek herhangi bir tehlikeye karşı tetiktedir. Bu yüzden kendisini tamamen güvende hissedene kadar huzurlu olamazlar.
Sizin bu yönünüz de yine kedilere benzemiyor mu?
Sürekli tetiktesiniz ve ancak müzik ruhunuza hitâp ettiğinde sakinleşip huzura kavuşabiliyorsunuz çünkü sevgisiz kalmışsınız. Sevgiyle ve güvenle büyüyen bir insan, kendisini huzurlu ve iyi hissedebilmek için bir şeylere bağlanma ihtiyacı hissetmez fakat biz o insanlardan farklıyız, değil mi, bayım?
Bu sanırım sizinle olan en büyük ortak noktamız: İkimiz de müziğe bağımlıyız çünkü sevgisiz kalmışız. Hiçbir zaman kendimizi yeterince güvende hissedemediğimiz için huzurlu olabildiğimiz anlarımız hep belirli şeylerle sınırlanmış ve hep kendimizi yalnız, dışlanmış hissetmişiz.
Fakat bu "dışlanma" kavramı çok geniş ve yoruma açık bir kavram.
Sadece insanlardan değil; bu zaman diliminden, toplum normlarından, yaşamın bize yapmak zorunda olduğumuzu ve kabul etmek zorunda olduğumuzu söylediği birtakım genellemelerden, yaşadığımız "şu an"ımızdan soyutlanıp dışlanıyoruz sanki. Kimi zaman kendimizi bile kabul edemeyip kendi kendimizi dışladığımız anlar oluyor ve bence en kötüsü, en acı verici olanı da bu oluyor.
İşte bu noktada, her ne kadar zıt karakterli iki insan olsak da, birleştiğimizi ve ortak bir acıdan dert yandığımızı hissediyorum.
Kısa bir anlığına sanki ruhumuz bir bütünmüş gibi hissettiriyor tüm bunlar bana.
Bilmiyorum... Belki de sadece saçmalıyorum ama bunu tüm yüreğimle hissediyorum. Bu çok mu tuhaf, bayım?
Tüm bu düşüncelerimi yine bu sevimli kara kedi yüzünden anlattım.
Gidip biraz onu seveceğim. Umarım kendinize çok iyi bakıyorsunuzdur, bayım.
