ကိုယ့္ကိုဒီလိုရည္းစားစကားေျပာခံရတာ မထူးဆန္းေပမယ့္ အခုသူ႕ကိုရည္းစားစကားေျပာသြားတဲ့လူက ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ။ကိုယ္ကေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႕တစ္ခါမွတြဲဖူးသည့္လူမဟုတိ ။ ထို႔ျပင္အခုဒီလူ႕အေပၚသူဆက္ဆံေပးေနတာေတြက သူ႕စိတ္ထဲကသူမသိတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္လိမ့္မည္။
ညဘက္ႀကီးတံတားေပၚရပ္ေနတဲ့လူကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ကိုယ္နဲ႕မွမဆိုင္ဘဲဆိုၿပီး ေက်ာ္သြားခ်င္ေပမယ့္ နီးကပ္လာေလရင္းႏွီးေနတဲ့အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕မို႔ သူသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့တကယ္ကိုသူထင္သည့္လူ ။
သူစကားစေျပာေပမယ့္ထြက္လာတဲ့စကားသံအရ ဒီလူရဲ႕ဝမ္းနည္းမႈကိုေဘးနားကသူပင္ခံစားရသည္ ။ ဆန္က်င္ဘက္ေတြကိုသာသေဘာက်ဖဴးေပမယ့္ ဒီလူ႕အေပၚသူသေဘာက်မိသည္ေတာ့အမွန္ ။ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္တဲ့ ကိုယ္ေနကိုယ္ထားေၾကာင့္လား ၊ ေခ်ာေမာတဲ့႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္လားေတာ့သူလည္းမသိ။ သူကသူ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုဘယ္ေတာ့မွဖုံးကြယ္မည့္လူမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္သေဘာက်လွ်င္ဝန္ခံမည့္လူသာျဖစ္သည္။
သူအဲ့လူနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးသိတာဆိုလို႔'ေန႕'ဆိုသည့္ ပေဟဋိဆန္ဆန္နာမည္တစ္ခုကလြဲ အျခားလည္းမရွိ ။ သူ႕ကိုစေနာက္သြားၿပီးေပ်ာက္သြားသည္မွာ သုံးရက္ေက်ာ္ေတာ့မည္ ။သူေကာ္ဖီဆိုင္ကိုလည္းပုံမွန္သြားသလို အဲ့လူလာရင္ဆက္သြယ္ဖို႔ေတာင္ကိုေဝလင္းကိုမွာထားမိသည္။ ထို႔ျပင္ထိုလူ႕ကိုေတြ႕ခဲ့သည့္တံတားဘက္လည္းသြားသည္။ ပုန္းေနသူကရွာမွန္းသိလို႔ပိုပုန္းေနသလိုလိုပင္။
"ကိုခန့္ေရ ေက်ာင္းဆင္းရင္ငါ့ေမြးေန႕လိုက္ခဲ့ကြာေနာ္ "
သူ႕သူငယ္ခ်င္းထက္မင္းခန့္ရဲ႕စကားကိုသူျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ ထက္မင္းခန့္ကသူနဲ႕ေဆးေက်ာင္းစတက္တည္းကခင္ခဲ့သည့္ ပထမဆုံးသူငယ္ခ်င္းပင္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေပမယ့္ ေအးတိေအးစက္ပုံေၾကာင့္ ထက္မင္းခန့္ကသာသူႏွင့္အခင္ဆုံးျဖစ္သည္။ ဒီေန႕ထက္မင္းခန့္ေမြးေန႕ဆိုတာသူတကယ္ေမ့ေနခဲ့တာျဖစ္သည္ ၊မွတ္ဉာဏ္အားေကာင္းတဲ့သူကအခုေတာ့'ေန႕'ဆိုသည့္လူေၾကာင့္ ဘာမွကိုသတိရျခင္းမရွိေတာ့ေပ။
YOU ARE READING
Day
Fantasy"ကော်ဖီကောင်းရဲ့လားဗျ" "မင်းလောက်ကောင်းမယ်မထင်ဘူးချာတိတ်!" -- "ေကာ္ဖီေကာင္းရဲ့လားဗ်" "မင္းေလာက္ေကာင္းမယ္မထင္ဘူးခ်ာတိတ္!"
