Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
♪ Say Yes To Heaven – Lana Del Rey ♪
Ik zet mijn fiets op slot en loop zenuwachtig naar de voordeur, doe de kraag van mijn jas goed terwijl ik aanbel. Diep adem ik in en uit terwijl ik wacht tot de deur van Simons huis open wordt gedaan. Het is woensdagavond en ik ga samen met Simon op zijn buurjongetjes passen. Waarom ik zenuwachtig ben, weet ik niet. Ik heb Jesse en Jorg, de jongens in kwestie, wel eens vaker gezien en heel veel ergs kan het niet zijn – het lijken geen terrorkleuters. Aangezien Simon en ik een goed team zijn, moeten we ze vast wel aan kunnen.
Ik zet een glimlach op zodra de deur opent, waarachter Mira tevoorschijn komt. Ze glimlacht terug. 'Hé, vent, echt leuk dat je met Siem wil helpen met het oppassen. Dat waardeert hij echt', zegt ze. 'Geen probleem. Is hij klaar om te gaan?' vraag ik ongeduldig en probeer langs Mira de gang in te kijken, hopend een glimp van Simon op te vangen. Wanneer ik hem niet zie, kijk ik Mira weer aan.
'Oh, heeft hij je niets laten weten? Hij is al bij de buren. Bel daar maar aan', antwoordt ze. Fronsend haal ik mijn mobiel uit mijn kontzak en zie dat hij inderdaad een berichtje heeft gestuurd.
Siemplantje: Ik ben alvast bij de buren, bel maar meteen daar aan :) Huisnummer 18
'Ah, oké, dan ga ik die kant op', zeg ik. Ik wijs naar het huis links van me. 'Deze buren, toch?' vraag ik. Mira knikt. 'Veel plezier', zegt ze met een knipoog. 'Bedankt', zeg ik en loop naar de voordeur van de buren terwijl ik de deur van Simons huis dicht hoor slaan. Opnieuw bel ik aan. Hier duurt het iets langer voordat de deur geopend wordt. Er klinkt wat gerommel en dan opent de deur, waarachter Simon tevoorschijn komt. Ik voel een lichte kriebel in mijn buik en begin te glimlachen.
