...

Znowu nie czuje nic z pustki wyjątkiem

Jak jest ze mną źle sam już nie wiem

Uwięziony w ciągłych myślach

Stworzyłem własny soundtrack na westchnieniach

Analizuje życie charakter i relacje

Dlaczego myśląc źle akurat mam racje

Niechętny do wszystkiego

Zmuszony na siłę do wywoływania uczucia byle jakiego

Byle co tylko nie to pustki uczucie

Już nawet wole żali snucie

Obojętny na otaczający mnie świat

Patrzę jak gaśnie we mnie nadziei kwiat

Nie potrafię pomyśleć pozytywnie

I tak każdy pozytyw w morzu beznadziei ginie

Ciągle jest tak samo

A ja ciągle próbuje jakby mi było rozczarowań mało

Sam w ciemności czując chłód przyjemny

Stan mojego rozjebania jest obłędny

Czy ja serio pragnę ciepła drugiej osoby?

Czy to w w moim umyśle stworzone pozory?

I tak nikt uszkodzonego towaru nie bierze

A że takim jestem się tu zwierzę

Logika tylko uświadamia mi jak chujowe są moje szanse

Nie dla mnie całe te romanse

Co z tego że ponoć jestem "Kochany"

Jak i tak będę zawsze pomijany i zapominany

Nie istotne ciągle słyszę w głowie

Skoro wszystko jest tak przewidywalne po jaki chuj te próby by coś zmienić ponowie

Jestem zmęczony już tym wszystkim

Tym wzrokiem pustym

Tym śmiechem nigdy z serca

Sam dla swojego szczęścia jestem jak morderca

Kowal własnego spierdolenia i udręki

Mogę sobie jedynie z typową dla siebie ironią powiedzieć "dzięki"

Innych martwię swoim stanem dla mnie obojętnym

Że ktoś darzy mnie sympatią jest faktem niepojętym

Widzę w około szczęście i miłość stare lub nowe

Z tej frustracji mam ochotę wyrządzić sobie szkodę

Przynajmniej wtedy coś poczuje

Naprawdę już sam siebie nie pojmuje

Kolejne rymy kolejne słowa

A moja dusza ciągle kona

Nic istotnego

Skoro to tyczy się kogoś pokroju mojego

Łzy przestały płynąć zabite przez obojętność

Samotność to moja jedyna pewność

Tak już bywa no cóż

Na myśl o sobie nie raz otwiera mi się w kieszeni nóż

Nie ważne ile będę próbować

Pustki i samotności nie uda mi się pokonać