Nuevo Destino ~ Pedri González

1.7 FİNAL

"iyiyim,gerçekten iyiyim raika..." diyip gözlerime bakarken ona destek olması için dudaklarına kısa bir öpücük bıraktım,hala bu konuda çekiniyordu

"sen iyi misin?" diyip elimi tuttuğunda başımı aşağı yukarı salladım

pedri'nin sağ ayağı uzatılmıştı ve bileğinin etrafında buz torbaları vardı,çok ciddi değildi ama biraz şişebilirdi,ama bu burkulma belkide yaşadıklarının en hafifi olabilirdi

"çantamı alabilir misin?" diye sorduğunda hemen yerdeki çantasını alıp koltuktan kalkmasına yardım ettim

"pablo'ya çıkıyor olduğumun mesajını atacağım..."

"birisini çağırayım,tek başına yürüyemezsin pedri..." dediğimde pedri gülerek başını eğmişti "endişelenmene gerek yok,iyiyim,hemde çok iyiyim,çünkü yanımda sen varsın" diyip yanağıma bir öpücük bırakmasıyla sırıtmama engel olamamıştım

yinede ona yardımcı olmak istediğim için kolunu omzuma elimi ise beline koymuştum

"ağırlığını bıraksana pedri,ne anlamı var kolunu omzuma atmanın?"

"gönlün olsun diye atıyorum,iyiyim ben..." dediğinde kolunun altından çıkıp bir kaç adım daha önde yürümeye başladığımda pedri'nin arkamdan gülüşünü duyduğum gibi adımlarımı oldukça yavaşlatıp bana yetişmesini sağladım

bana yetiştiğinde ise ellerini belimin iki tarafına koyup dudaklarıma uzun tutkulu bir öpücük bırakırken omzuma astığım çantasını yere atmıştı

kollarını sımsıkı belime sarıp beni daha çok kendine çekmeye çalışıyordu

"hayalden daha güzel olduğunu biliyor muydun?" diye dudaklarını dudaklarımdan biraz ayırıp bunu söyledikten sonra öpüşmeye devam etmiştik ama eve gitmemiz gerektiği için bir şekilde bunu yapmayı bırakmıştık

yere attığı çantasını koluna asıp yürümeye başladığımızda arabaya doğru gidiyorduk

stattan çıkıp merdivenlerden dikkatlice aşağı inip açık otoparka geldiğimizde pedri'nin arabasının yanındaki arabanın farlarının açık olduğunu görmüştük

arabanın önüne uzun boylu birisi yaslanmıştı ve ellerini cebine sokmuş bir şekilde bekliyordu

pedri cebinden arabanın anahtarını çıkartıp bana vermişti

"ben mi süreceğim?" diye dönüp sorduğumda pedri başını aşağı yukarı sallamıştı

yeni bir araba ve sürmem gerekiyor muydu hiç emin değildim,pedri'nin bacağını çok yormak istemiyordum ve ehliyetim olmadan yine araba sürmeyi kabul etmiştim

arabaya yaklaştığımızda yandaki arabanın önünde bekleyen kişiyi daha net görmüştük

"pedri,biraz konuşalım mı,sahada konuşulmuyor" demişti o kişi

o kişi jude'du

"arabaya bin raika..." demişti pedri bana bakıp,gerçekten bana çok emir veriliyordu ve bundan çok rahatsızdım

jude ile o sırada göz göze geldiğimde suratında ufak bir sırıtma olmuştu,burda durmak istediğimi ve arabaya binmek istemediğimi çok iyi biliyordu

"raika?" diyip pedri bana döndüğünde başımı sağa sola salladım

pedri dudaklarını birbirine bastırdığında sinirlenmek üzere olduğunu farketmiştim ama bunlar benim için asla yeni değildi

"raika'nın tüm hücrelerini tanıyorum,onunla iki yıllık bir ilişkimiz var,her ilkini benle yaşadıktan sonra seninle ne hissetmesini bekliyorsun,her yaptığınız şeyde beni hatırlayacak..." diyip jude pis pis gülmeye başladığında pedri'nin suratındaki sinir yumruğunda son bulmuştu