Nuevo Destino ~ Pedri González

0.9

"sakin bir gece istiyorum..." diyip ellerimizi birbirine kenetlemişti ve binanın içine doğru yönelmiştik

dıştan bizi tanımayan ne mükemmel bir çift derdi,ama sadece tanımayan derdi

o salondakilerin hiç biri bunu demezdi

içeri girdiğimizde bizi kapıda ilk karşılayanlar vini' ve fede' olmuştu,en yakın arkadaşlarımızdı

elimi jude'un elinden kurtarmaya çalışırken daha sıkı tutmasıyla yüzüm biraz ekşimişti

kimseyle konuşmak istemediğimden kendimi ortamdan soyutlamak ve uzaklaştırmak istiyordum,belki bu daha iyi gelirdi

🇪🇸

telefonumun çalmasıyla hemen jude'un yanından gitmiştim,bana hoş olmayan bakışlarını umursamayıp dışarı çıkmıştım ve telefonunu açmıştım

"alo,pedri..." derken sesim ağlamaklı çıkmıştı,bilmiyordum ama bir şey onu bana çok yakın hissettiriyordu

"raika,bir sorun mu var?" dediğinde boğazım düğümlenmişti ve konuşamamıştım,ona büyük bir sorun olduğunu söyleyememiştim,onu onaylayan bir ses çıkardığımda pedri'ninde ruh halinin değiştiğini hissetmiştim

"dün bir şey oldu değil mi,yalan söyledin bana,neden yaptın?" dediğinde telefonu kulağımdan uzaklaştırıp görüntülü aramaya geçtim,kısa süre sonra telefon ekranında suratını gördüğümde onunda üzgün olduğunu görmüştüm

"neden gitmemi bekledin raika,geleceğim hemen yanına"

"gelme pedri,işler daha kötü olur..." bunu demiştim ama jude'un onunla konuştuğumu duyduğunda daha iyi şeyler olmayacağı gayet açıktı

"jude bir şey mi yaptı?" dediğinde başımı sağa sollayıp elimin tersiyle akan göz yaşımı sildim

"ağlamanı istemiyorum,ilk boşlukta hemen madrid'e geleceğim..." demişti pedri,yüzündeki ifadesi ve ses tonlaması beni korkutmaya yetmişti

"pedri lütfen..." derken ona yalvarıyordum,gelmesi gerçektende güzel şeyler üretmezdi

pedri'yle konuşurken arkadan gelen adım seslerini duymamla hemen telefonu istemesemde pedri'nin suratına kapatmıştım

arkamı dönüp baktığımda gelenin federico olduğunu görmemle derin bir nefes verdim

"jude sana bakmamı söyledi..." derken bende ayağa kalkıp suratına baktığımda ağzı şaşkınlıktan biraz açılmıştı

"sen ağlıyor musun?" diyip hemen bana sımsıkı sarılmıştı

"ben,ben artık bunu devam ettiremeyeceğim..." dedim ağlayan boğuk sesimle,cümlem bittiğinde zaten fede' hemen benden ayrılıp sorgularcasına suratıma bakıyordu

"şaka yapıyorsun herhalde?" demişti sadece,başımı sağa sola salladığımda dahada şaşırmıştı

"jude ile bugüne kadar ne yaşadığımızı bilemezsin,ben artık iğrenç hissediyorum,onun sevgisini hissetmiyorum,onun bu tavırları canımı yakıyor..." diyip başımı eğip elimin tersi ile gözyaşlarımı silerken hala federico'dan ses yoktu

ama çok geçmeden sadece "jude sana çok düşkün..." demişti,sadece bunu demişti

bende ona düşkündüm ama bu iş ayrılığa gidecekti...

"ben,ben devam edebileceğimi artık sanmıyorum,madrid'den ayrılacağım..." dediğim sıra fede' kısık sesle bir küfür etmişti

"onun kariyerine,hayatına ve sevgisine yapılabilecek en büyük kötülüğü yapacaksın raika"

"hala anlamıyorsun,kimse beni anlamıyor,biz ispanya'ya geldiğimizden beri böylesine kötü olmamıştı aramız,asla kariyerine bir şey yapamam,o zaten kariyeri için bizi harcadı fede'" dediğimde tüm bu dediğim ve düşündüğüm her şeyi tekrar sorguladım

büyük bir karardı,madrid'den ayrılırsam nereye gidebilirdim ki,ben ne yapabilirdim ki,hayatını birisine adamış aciz bir insandım,sonuna kadar onunla olabileceğimi sanmıştım,ama daha yaşım gençti ve işte hayatım şimdi başlayacaktı

hayatımın en merkezindeki adamı unutmak çok zor olacaktı,yaşanmışlarımız çok vardı,her bir hücrem onu severken belkide dünyanın en zor kararıydı benim için

ama son zamanlarda yaşadığımız her şeyi görmezden gelemezdim

"tekrar düşün raika,defalarca kez düşün,geri dönüşü olmayacak bir şey bu" diyip elini omzuma koymuştu ve yine bir abi tavsiyesi yapıp yanımdan ayrılmıştı ve içeri girmişti

🇪🇸

çok fazla dışarda durup dikkat çekmeden içeri girip jude'un yanına oturmuştum,sanki biraz önce aldığım kararı hissetmiş gibi daha değişik hisler bastırmıştı beni ona baktığımda

"jude ne zaman eve gideriz?" dedim jude'un sessizce kulağına fısıldayarak

"bir sorun mu var?" demişti bana bakarak,o kadar yakınımdaydı ki suratı nefesi yüzüme değmişti

daha fazla ona bakarsam kendimi tutamayacaktım,bu karar kendimden tiksindirmişti

"yorgunum biraz..." dediğimde sessiz bir şekilde,suratını suratıma daha çok yaklaştırıp dudaklarıma bir öpücük bırakmıştı

onun değişen ruh halini anlamak çok zordu...

🇪🇸

binadan çıkana kadar el eleydik ama sonrasında bir anda elimi bırakmasıyla biraz şaşırmıştım,sanki mecburiyetten tutuyor gibiydi

"tutmak zorunda değildin,herkes aramızın nasıl olduğunu biliyor..." dediğimde arabaya yaklaşmıştık ve binmek için kapıyı açacağım sırada elindeki anahtarla kapıları kitlemişti jude

bana doğru adımlarını yönlendirdiğinde yavaş yavaş daha çok yaklaşıyordu

artık daha fazla ondan uzaklaşamayacağım için sırtımı kapıyı yasladım ve başımı kaldırıp jude'un suratına bakmaya başladım

"herkes aramızın nasıl olduğunu senin yüzünden biliyor,herkese anlatıyorsun" dediğinde kaşlarım çatılmıştı, "herkes dediğin arkadaşların jude,arkadaşlarımız" dediğim sıra eliyle sertçe arabaya vurduğunda irkilmiştim

"bundan keyif alıyorsun,değil mi jude,tamam,vur kır dök,ne yapmak istiyorsan yap,ama bundan sonra ben olmayacağım hayatında..." diyip önümde duran jude'u ittirip ondan uzaklaştım ve biraz önce çıktığımız binaya doğru yürümeye başladım

arkamı dönüp bakmayacaktım ama arkamdan geldiğini hissediyordum,

sertçe kolumdan tutup beni kendine döndürdüğünde hissiz bir şekilde jude'un suratına baktım

"saçmalıyorsun..."

"çok ciddiyim..." dediğimde kolumu tutan eli daha çok sıkmaya başlamıştı kolumu

dışardan gelen gülüşme seslerinin sahipleri hemen yanımıza gelip jude'u benden ayırmışlardı,gelenler kroos ve modric'ti...

"çocuklar,ne yapıyorsunuz ortada,jude artık sakin ol" demişti toni,jude'a bakarak

"sakinim,sakinim ama çok zor..." derken sesi kısılmış gibiydi,ağlamaya başlamıştı önümde

luka ve toni bana dönüp baktığında hızlıca üçündende uzaklaşıp içeri girdim

vini'yi gördüğüm gibi hızlıca yanına gittim ve ona sımsıkı sarıldım,başta bu sarılışın anlamını kavrayamadığı için benden yavaşça ayrılıp suratıma bakmaya başlamıştı

"ne oldu böyle,bu halin ne?" diyip endişeyle yüzümü elleri arasına aldığında suratımın asıklığını gizlemek imkansızdı,gizlemekte istemiyordum

"jude'dan ayrıldım..."