Ben sadece sevilmek isteyen bir insanım, evet kimsesiz gibi hissediyorum, sığınabileceğim hiç bir liman yok, ben rotasız bir kaptanım. Evime uğramayalı uzun süre oluyor, umarım duvarlarım beni merak etmemiştir, onları özlüyorum. Sanırım bir evsiz daha yaklaşıyor, ha sanırım evsiz yersiz bir kelime oldu.
- ''Evinize ulaşamıyorsanız yardımcı olayım?''
Bana yardımcı olmak isteyen de bir o kadar kaybolmuş görünüyor.
''Bana yardımcı olmak istiyorsunuz, biraz sevgi alabilirim, sonra gidin lütfen.''
- ''Bir sevgi arıyorsanız verip terk etmesini değil verip beslemesini de rica edin o kişiden, iyi akşamlar umarım bir daha karşılaşma fırsatımız olur.''
Neye uğradığımı şaşırmıştım biraz, insanlar genelde 'Keş bu' gözleriyle bakar ve uzaklaşırlardı, sanırım herkesin arasında herkesden yozlaşmış bir kaç parça insan mevcut. Az önce birisine denk geldim lakin verdiği cevap ve hızlı adımlarından ötürü ona yetişmek mümkün olmadı. Belki de en iyisi oldu, zaten hayatımda yeni bir derde ihtiyacım da yok.
Okullar açılacak, tekrar buna nasıl dayanırım bilmiyorum, belki de okulu bırakmalıyım diye düşünsem de beni önemseyen bir halam var, sanırım onu gururlandırmak için okumalıyım. Halam oldukça iyi, evlendikten kısa süre sonra aldatıldığı için çocuğu olmadı, bir daha kimseye güvenip evlenemeyecek kadar hassas ve kırılgan. Çocuğu olmadığı için beni çocuğu gibi görüyor, ama üstümde net bir hüküm süremediği için istediklerimi rahatça gerçekleştirebiliyorum, haber vermem yeterli oluyor çoğunlukla.
Yaz tatili rahat geçiyor işte köşede içerek sabahlamaya çalışıyor keş arkadaşlar ediniyorum kendime, babam ben çok küçükken intihar etmiş, annemde bir süre sonra delirmiş ve ben kundaktayken beni öpüp çok sevdiğini sayıklıyormuş sürekli, bir gün halam beni uyuturken annem eşyalarını toplayıp kaçmış, hattına ulaşılamamış ve bir daha kimse görmemiş. Arama şeysi de başlatmamışlar ama belki de böylesi daha iyi oldu acıyla büyüyen bir çocuk olduğum için kimseye güvenmemenin ve yalnızlığın az da olsa yararlarını görüyorum.
Arkadaşlarım beni bıraktılar, belki de hiç yanımda olmadılar. Okulların kapandığı gün herkes kendi yoluna ayrıldı, yanımda olan insanlar onlardan ibaretti, şimdi yeni bir okula başlıyorum eski okulum yaz tatilinin 2.ayının başlarına doğru bilinmeyen bir nedenden ötürü yanmış. Kesinlikle biliniyor ama büyük ihtimalle okulun sahipleri tarafından korunan birisi yaptığı için açıklanmadı. Böylesi daha iyi oldu zaten yeni insanlar görmeliyim.
Sanırım gözlerime hakim olamayacak kadar yorgunum, bu bira işini seviyorum. Gidip arabanın anahtarını bulmalıyım sanırım en son 4.caddede ki çöpe atmıştım.
