ភាគទី21
<<លោកចង់បានន័យថាយ៉ាងម៉េចទៅ?>>អត់យល់មែនមិនមែនធ្វើពើទេ។
<<...>>ឃើញគេនៅតែធ្វើមិនដឹងអ្វីទៀតនាយក៏ស្ងាត់លេងតបទៅវិញ។
<<ញ៉ាំទេ?បើមិនញ៉ាំខ្ញុំទៅហើយ>>ដោយខ្ចិលខ្វល់ខ្វាយច្រើនថេយ៉ុងក៏សួរជាលើកចុងក្រោយមុននឹងបម្រុងដើរចេញទៅ។
<<ឈប់!>>រាងតូចក៏ឈប់នឹងបែរមករកនាយ។
<<បើចង់ឱ្យខ្ញុំញ៉ាំបញ្ចុកមក>> នាយនិយាយដោយទឹកមុខក្រញ៉ូវដូចកូនក្មេងដែលថេយ៉ុងឃើញហើយអស់សំណើចបន្តិចមុននឹងដើរទៅជិតនិងបញ្ចុកគេតាមអ្វីដែលគេចង់បានព្រោះខ្លួនក៏ចង់ឱ្យនាយញ៉ាំអីដែរផងនោះទើបមិនប្រកែក។
រំលងទៅមួយសន្ទុះពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរមកដល់កន្លែងមួយទៀតដែលវាក៏ជាកន្លែងមានទឹកដែរគ្រាន់តែនេះគឺជាទឹកជ្រោះហើយវាធំស្អាតជាងកន្លែងមុន។
<<មើលចុះគួរឱ្យចង់ងូតណាស់>>ម៉ារៀ ឈរជិតទឹកពោលឡើងទាំងញញឹមស្រស់ស្រាយ។
អែលលីដែលមើលនោះឃើញនាងនៅឈរក្បែរទឹកដូច្នេះក៏ធ្វើជាដើរទៅរអិលជើងប៉ះដែលធ្វើឱ្យម៉ារៀត្រូវធ្លាក់ចូលទឹកព្រូងព្រោះនាងមិនមែនប៉ះតែតិចណាដូចមានបំណងចង់រុញច្រានច្បាស់ណាស់។
<<អាក៎!!>>ព្រូង!!
<<អុស៎ម៉ារៀ!ជុងហ្គុកជួយម៉ារៀផងនាងធ្លាក់ចូលទឹកហើយ>>អែលលី ឃើញហើយក៏ធ្វើជាភ័យស្លន់ស្លោហៅជុងហ្គុកឱ្យមកជួយទាំងក្នុងចិត្តសមចិត្តមិនស្ទើរ។
<<ម៉ារៀ!>>គ្រាន់តែឮដូច្នោះហើយនាយក៏រហ័សរត់មកដោះកាតាបលោតចូលក្នុងទឹកដើម្បីជួយនាង។
<<ខឹកៗជួ-អឹប>>
ទីបំផុតជុងហ្គុកក៏បានស្រង់ម៉ារៀឡើងមកលើគោកក្នុងសភាពមួយដែលគួរឱ្យបារម្ភណាស់ព្រោះនាងឈ្លក់ទឹកឡើងក្រហមមុខ។
<<ម៉ារៀអូនយ៉ាងម៉េចទៅហើយ?>>ជុងហ្គុក ផ្ដេកខ្លួននាងលើដីដោយទ្រក្បាលនាងឡើងដោយដៃនិងពោលសួរទាំងបារម្ភ។
<<ខឹកៗមិ-មិនអីទេអ្ហឹក>>ឈ្លក់ទឹកឡើងក្រហមមុខទៅហើយតែនាងនៅតែបដិសេធថាមិនអីទៀត។
