herkes evlerine dağılmıştı, seungmin ile evin önüne geldiğimizde bana tatlı bir şekilde gülümseyip sarılmıştı
ve çantasından bir bileklik çıkarmıştı
"bu bileklikleri ben yaptım! yani sadece bizde var, ve bu bileklikler ne olursa olsun çıkmicaklar. anlaşıldı mı? sadece ölüm bu bileklikleri çıkartabilir, söz mü?"
bir bilekliğe bir de arkadaşıma bakıyordum
bileklik kırmızı örgü bir bileklikti ve ortasında baş harflerimiz vardı
"bu çok tatlı seung! asla çıkarmıyacağım, jeongin sözü! "
"hadi saat geç oldu hemen eve git duş al ve uyu tamam mı? uyuyamazsan yaz konuşuruz"
"tamam tamam merak etme beni iyi olucam"
"görüşürüz o zaman!"
"görüşürüz!^^"
eve geçtikten sonra hemen yatağa yatmış dm kutumda dolaşıyordum
evde kimse yoktu bu güzden rahattım herkes bir yere gitmişti
ne kadar kendimi kandırsam da bugün yaşananlar çok acı vericiydi ve bi türlü aklımdan çıkmıyordu
tam tavanı izlerken gözlerim dolmuştu ki mesaj sesi ile irkilip göz ucu ile telefona baktığımda hyunjin'in mesaj attığını gördüm
hyun 🍀;
jeongin
dayanamıyorum artık
konuşalım
lütfen
siz;
gerek yok
bana bişey açıklamana gerek yok
biz sadece arkadaşız
değil mi?
ilişkine karışamam
öok istiyosan diğer arkadaşlarına açıkla
chan ve seungmib özellikle
eminim açıklama bekliyorlar hyunjin
hyun 🍀 kişisini düzenle
isim başarı ike değiştirildi
hyunjin;
ama ben sana anlatmak istiyorum
siz;
bugün fazla macera yaşadık
yatmak istiyorum
yarın
lütfen yarın konuşalım
iyi geceler
hyunjin;
söz ver
konuşucağız
siz;
söz
hyunjin;
peki o zaman
iyi geceler
*görüldü 23.06
...
mesajlaşma sonrası göz yaşlarımı salmıştım
kısa süreli iç dökmeden sonra 'normalde' mutfağa gidip yemek yiyecektim
ama canım hiç istemiyodu
tekrar saate baktım
telefonu yatağın bi köşesine fırlatıp üstüne daha rahat bir şeyler almıştım
sonrasında iste duş almak için giderken bir şey farkettim
aslında ben iyi değildim
kendim başta olmak üzere herkese yalan söyledim ve gerçekçi olacaksak intihar etmek istiyordum hemde çok uzun süredir
odama gidim yatağın altına aylar önceki sakladığım jileti almıştim (ing klavye gecis 29.11.23) ve camdan asagi firlattim cunku kendime bir kere zarar verip bir daha o jileti gormek istemedim
kendime her zarar vericegim zaman biricik sevdigim geliyodu aklima
onsun bir gun geciremezken onsuz sonsuz uykuya hazir degildim
uzun sure yatakta oyalandim fakat uyuyamayinca seung'u aradim, uzunca konustuk. ee 4 saat kadarcik
o 4 saatte guldum de agladim da her sey oldu
sonra ise yavas yavas uykuya dalmisim zaten
sabah ise okula giderken jisung karşıladı beni
"seungmin ilk ders yok o yüzden tek kaldık"
"neden? bi şey mi oldu?"
"önemli bi şey değilmiş ya bu yıl sonu töreni için çalışmalara gidicek seçildi ya o"
"unuttum ben onu"
"hadi gidelim bir sürü şey aldım karnım aç onları yiyelim"
ufak bi sırıtıp yürümeye başladım ve jisung o sıra elini omzuma attı
bi anda durdu jisung
ortam nedense sessizlesmis ve ciddilesmisti
gözlerimi gözlerine kitledi ve şöyle dedi,
"gözlerin gözlerimin gözlediği yolları gözleseydi gözlerimle gözlerin göz göze gelirdi güzel gözlü jeonginim"
bir iki dakika anlamadan baktım çünkü sabaları beynim duruyodu
"tanri askina sabah sabah baslama da yuru okula gidelim daha odev yapicam aksam yapmadim"
"peki kustum"
"nasil affedersin beni bakalim?"
"saril dusunurum"
kocaman sarildim jisung'uma
"baristik mi"
"hmhm affediyim bari"
...
ARKADASLARA AMA
1 ay sonra ilk defa bolum atinca kizlar; 🔥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
daisy
Fanfictionilaçlarıma baktım bir kere daha sonra kapı çaldı ve kimseyi göremedim yerde bir buket papatya ve bir not "hemen iyileş sevgilim seni özledim"
