Yalnızlığın dibine vurduğum saatlerdeyim yine.Bilmiyorum...Belki bir gün yalnız kaldığım günlere dönüp bakıcam ve kahkahalar atıcam.Sahi nasıl oluyordu o tebessümden fazlasıydı değil mi? İçten,şen bir kahkaha.Nasıl atıldığını bile unuttuğum,duysam kim bağırıyor diye düşüneceğim o ses.Ne çok özlemişim düşününce.Gerçi neden güleyim ki.Neye güleyim.Yalnızlığıma?İçimde büyüyen acıya?Kimsesizliğime?Neye güleyim. Peki ya ağlamak.Ona da halim kalmadı ki.Bir zamanlar çok ağlardım ben.Her şeye olmasa da içlenirdim.Yalnızken çok ağlardım.Gerçi ben hep yalnızdım.O yüzdende hep ağladım.Bir süre sonra içime içime ağladım.Bir süre sonra hiç ağlamadım.Mutlu da olmadım.Sevmedim de. Hislere kapadım kendimi.Çünkü biliyorum ki hissedersem acı çekerim.Mutlu olmaya hakkım yok benim.Bu hep böyleydi ve böyle olmaya devam edecek.Mutlu olmak için şartlar vardır.Bir aile gerekir.Bende hiç olmayan ,hiç bağlanamadığım, ne demek olduğunu tam anlamıyla bilmediğim bir kavramın olması gerekir.Arkadaş hatta ötesi dost gerekir.Bir derdin olduğunda gidebileceğin, bıkmadan usanmadan seni dinleyen,tavsiyeler veren,omzunda ağlayabileceğin,kavga ettiğinde utanmadan gelebileceğin,seni hep affeden bir dostunun olması gerekir ki bende bu da yok.Bir sevgili,eş olması gerekir.Sebepsizce aklına gelen ve hiç çıkmayan,özlem duygusunu yaşatabilecek,seni çok sevecek,saçma sapan şeyler yapabileceğin,sarılıp uyuyabileceğin,saatlerce mesajlaşabileceğin bir eş çok sevilen ve çok seven bir eş.Ahh bende o da yoktu.Belkide mutlu olmak için bunların hiçbirine ihtiyaç yoktu.Sebepsiz yere de mutlu olabilirdim ama bu bana göre değildi. Ben haketmiyordum mutlu olmayı.Bu yalnızlığımdan da belliydi zaten. Kimse yalnız olmayı kendisi seçmez. Yalnız olmak zorunda bırakılır.Nasıl bir insan yalnızlığı tercih eder ki. Yalnız olmak yalnız Allah'a mahsus değil midir? İnsanlar yalnız olamaz. Hele ki altı milyar insanın arasında yalnız olmayı seçmek akıl işi değildir. Yalnızlık hep bir seçimmiş gibi gösterilir ama sadece bir mecburiyettir. Seçimmiş gibi göstermek cool olma çabasından başka bir şey değildir.Ne kadar ezikçe öyle değil mi? Yalnız bırakıldığını kabul etmeyip bunu ben seçtim demek.. Ah kimi kandırdırdığını sanıyor ki.İçinde yalnız olduğunu yaşadı mı acaba hiç? O gerçekle yüzleşti mi? Merak konusu...
