Zamanında olmuş herşey bana acı olarak dönmeye başladı. Yersiz stemlerim,afralarım,tafralarım artık çekilmez bir hal almaya başladı. Boş yaşamak boşa zaman harcamak artık benim için günlük bir hobi olmuş gibi geliyordu bana. Sevdiğiniz kadar sevilmediniz değilmi, yada özlediğiniz kadar özlenmediniz. Evet ben sevdiğim kadar sevilmedim ve özlediğim kadar özlenmedim. Artık duygularım o kadar çelişkili bir hal aldıki anlatamam. 20 yaşında oturup ölümü düşünür hale geldim bu benim suçummuydu. Hep bu siz insanların ön yargıları kalpsizlikleri ve hayata ve insanlara hep yukardan bakmamları. Utanıyorum hem insanlardan hemde kendimdem. Kendime insan demedim çünkü benimde sizden bir farkım yok ama bir konuda farklıyım kalbim var. Olmasa nasıl bir insanı severdim ve o insan beni bir köşeye attığında içim nasıl acırdı benim kalbim var en acıklı sözlerle dolu ve en kokulu aşk tarifleriyle beslenen bir kalp. Bana kızıyorlar bende kendime kızıyorum nasıl bir insanı bu kadar çok seversin diye bana kızıyorlar neden kızarlarki sanki, neden sevmeyelim neden sevmeyeyim çokmu zor ama derler "acıma yetime döner koyar götüne" koydu gerçekten koydu ve beni nefessiz bıraktı. Ah! salak kafam ah neden aklınla değilde duygularınla hareket ettin şimdi bu hallerde olursun işte. Zamansız gelip zamanını neşelendiren insanlar zamansız gittiler.Belki o güzel atlara binmediler ama gittiler bir kuş gibi uçtular hayatımızdan ne kadar tutmaya çalıştıysakta uçup gittiler. Özgür olmak istediler ama nereye kadar bir insan özgür kalabilirki soruyorum size ne kadar. Belki 3 gün belki 3 ay belkide bir ömür ama ona ömür denilirse tabi. Sizi bilmem ben yanlızlıktan korkuyorum hemde deli gibi yanlız kalamıyorum asla böyle sanki toplumdan dışlanmış hiçbir etkisi olmayan bir insanmış gibi oluyorum. Çokmu şey istedim yanlız kalmamak istedim,elini tutabileceğim bir insan istedim, 2 çift göz istedim bu kadarcık basitti iste isteklerim. Ama olmadı nerde hata yaptım bilmiyorum ben bu hayata nerde hata yaptımda beni bu hallere düşürdü.Allahım ne büyük günahım varmış ne büyük ne uzun sınavım varmış benim böyle. Hayat yordu yıllar yordu yorgunum artık çok yorgunum ne elini tutabileceğim bir insan ne derdimi anlatacağım birisi kaldı çevremde. Hepsi gittiler herkes beni yanlız bıraktı. Ama ne kinim nede nefretim var birisine sadece Allahlarından bulsunlar ...
