Mafia Husband | Tk

23

SelammxX

Yep yeni bir bölüme daha hoş geldiniz. Umarım bölümü seversiniz. Bu bölüm sınırımız düştü.

180 Oy 250 Yorum

Yazım yanlışları varsa kusuruma bakmayın lütfen♡♡

Keyifli okumalar dilerim <33

***

"Hayır. Seni kaybedemem. Hayır...". Jungkook işittiği sözlerle büyük bir hayal kırıklığı yaşasada hızla uzanıp Taehyung'una sarıldığı gibi bebeğinin başını boynuna gömmüş ve saçlarını baskılı bir şekilde öpmeye başlamıştı. Onu kaybedemezdi...

"Böyle şeyleri getirme aklına. Biz ayrılmayacağız yemin ederim. Yemin ederim...". Jungkook kendi kendine mırıldanmaya başladığı an Taehyung gözlerini yummuştu. Gözleri dolu dolu olduğu için göz kapaklarını yumduğu an göz yaşları bir bir süzülmüştü. Jungkook'u daha önce böyle görmemişti o.

Jungkook bir an da burnunu çekmeye başladığında Taehyung endişe ile başını kaldırıp, bakışlarını ondan kaçırmaya çalışan kocasına çevirmişti. Jungkook'un gözleri dolmuştu. Taehyung farkında değildi fakat söylediği sözlerin tesiri Jungkook'un üzerinde çok büyüktü.

Yaptığı bir anlık hata, öfke patlaması Taehyung'unu kaybetmesine sebep olacaktı. En azından Jungkook böyle düşünüyordu çünkü Taehyung'un aklında asla böyle bir şeyi yürürlüğe koymak yoktu.

"Sen, iyi misin?". Taehyung elinin birini kocasının yanağına yerleştirdiği an Jungkook o eli tutup, dudaklarına bastırmış ve gözlerini yumup, burnunu çekmişti. "Sensiz yaşayamam. Sensiz olmaz. Söz veriyorum tekrarlanmayacak. Benden uzaklaşma, benden çekinme. Senin için canımı bile veririm. Sevmemek ne kelime? Böyle şeyler de söyleme bir daha güzelim...". Dudaklarını Taehyung'un avcuna bastırmıştı bu defa defalarca.

Taehyung ise kocasının bu haline dayanamamıştı işte. Göz yaşları pıtır pıtır dökülmeye başlamıştı. Jungkook ise bunu fark ettiğinde hemen büyük elleri ile bebeğinin yanağındaki göz yaşlarını silmişti. "Ağlama. Ağlama artık.". Bebeğinin alnına dudaklarını bastırdığında Taehyung iç çekmişti.

"Ben sinirle dedim. Boşamam seni Jungkook. Gerçekten...bir daha kızma diye ben öyle dedim.".

"Bundan sonra tek kelime edersem en adi orospu çocuğuyum. Bak sana söz veriyorum. Söz veriyorum güzelim. Bu sondu. Son.". Taehyung inanmak istiyordu. Ama işte karamsarlığı daha da ağır basıyordu. Emin olamıyordu işte. Jungkook bu defa Taehyung'a sıkıca sarılmış ve takım elbisesinin kırışmasını dahi umursamadan onu daha da sarmalamış, boynuna defalarca baskılı öpücükler bırakmıştı.

"Asıl beyinsiz olan benim ben. Ben gerizekalıyım varya! Aptalım! Doğru düzgün bir eş, bir baba bile olamıyorum!". Jungkook bir an olsun Taehyung'dan uzaklaşmayıp defalarca bebeğinin kokusunu içine çekerek öpmüştü onu.
Taehyung ise hâlâ kollarını saramamıştı kocasına. Yapamamıştı...

Ama kalbinin acıdığı gerçeğini de es geçemezdi. Jungkook'dan böylesine uzak kalmak onun için zordu. Hem de çok...

"Affet beni. Evimize gidelim yavrum. Ben, sen olmadan yapmam Taehyung...". Ben de diye geçirdi içinden Taehyung. Ben de sen olmadan yapamam. Ama yaptıkları, düşüncelerine tezat düşmeye karar vermişti o an. İstemsizce omuz silkti ve Jungkook'dan ayrıldı. "Gelmem.".

"Neden?". Gene omuz silkti. Uzaktan bakılınca istediği oyuncak alınmayan bir çocuk gibi gözüküyordu. Taehyung şu an dışarıdan hatta Jungkook'un gözünden ne kadar sevimli görünse de Taehyung'un duygu ve düşünceleri fazla karamsar, sinir bozucu, can yakıcıydı.