ក្នុងចម្ការstrawberryមួយ។ កំពុងតែឆោឡោរកក្មេងប្រុសតូចម្នាក់ដែលកំពុងរត់ពេញចម្ការ។
"ឈប់ភ្លាម!!" សំឡេងក្រហោកខ្លាំងៗ
"ដល់ផ្លូវចេញហើយ" ក្មេងតូចអាយុ8ឆ្នាំ។ រត់មកដល់ព្រៃធំមួយ។
"Mohyung!!!" អាល្អិតមកដល់ភ្លាមក៏ស្រែកមួយទំហឹង។
"ហ្ហឹម......ហ្ហឹម..." ឆ្កែចចកតូចៗយ៉ាងច្រើនចេញមកនិងមានឆ្កែធំមួយ
"ពួកគេតិចតាមទាន់ហើយ ឆាប់ឡើងmohyung" អាល្អិតរត់តាមវងឆ្កែចចកនោះ។ រហូតមកដល់កន្លែងមួយទៀត។ សុតសឹងតែវាលទឹកកកដ៏ត្រជាក់។
"Mohyung ខ្ញុំឃ្លាន ខ្ញុំស្រេកទឹកណាស់"
"វ៉ូសៗ វ៉ូស" កូនឆ្កែតូចៗ
"ដើមstrawberry?? អាចមានក្នុងទឹកដីនេះទៀតឬ?" អាល្អិតតូចនេះមិននិយាយច្រើនក៏យកមកញ៉ាំតែម្តង។
ផឹបៗៗៗៗ
"វ៉ូសៗ វ៉ូ....." សំឡេងឆ្កែចចក
"ពួកអាឆ្កែអស់នេះវាកើតអីវា?"បុរសមាឌធំដែលធ្វើដំណើរដោយសេះកាត់នោះ។
"ទៅមើលទៅ"
"វ៉ូសៗៗ"
"វងឆ្កែចចក?" នាយបន្លឺឡើងតិចៗ
"មានក្មេងនៅទីនោះ"
19ឆ្នាំក្រោយ
"អ្ហា៎!!!.....ឈឺណាស់" សំឡេងស្រែករបស់នាយតូច Taehyung Kigoma។ ដែលកំពុងតែស្លៀកពាក់និងពាក់ស្បែកជើងដ៏តូចមួយ។
"ខាំវិញទៅ ជិតចូលហើយ" នាយសង្ហាម្នាក់ បានយកកាំបិតដែលជ្រុះមុននេះ ទៅដាក់ឲ្យគេខាំវិញ។
"ហ្ហឹម....អ្ហា៎...!!!"
"ចូលហើយឃើញទេ?"
"ឈឺ..."
"ពួកនាងចេញទៅ ហុចជើងម្ខាងទៀតមក"
"ទ្រាំកុំស្រែក សំឡេងឯងឮណាស់ វាអាចឮដល់ភ្ញៀវ"
កន្លែងដេញថ្លៃ
"ម្ចាស់ស្រីtaehyungមិនទាន់ពាក់ស្បែកជើងហើយទេទានម្ចាស់"
"មិនអីទេ តាមសម្រួលទៅ វាអាចនិងឈឺចាប់" ម្ចាស់ស្រី
"ពេលណាទើបក្មេងចុងក្រោយនោះមក? យើងចាំយូរហើយណា" ភ្ញៀវ
