hocam ben iyiyim - hyunho^'

9:

___
..
___

hyunjin

üstüme doğru gelmeye başlayınca yavaş yavaş arkaya adım attım. en sonda duvara çarptım. ne yapmaya çalıştığını anlayamamıştım.

"minho hocam ne yapıyorsunuz?"

"şu yaramaz öğrenciler laftan hiç anlamaz mı?"

"hocam ailem gelmek üzere"

"aileni siktir et ben seni istiyorum"

dudaklarını dudaklarıma bastırdı. o anki hisle kendimi ona bırakmıştım. o ellerini belime dolayınca bende ellerimi boynuna dayadım. o kadar güzel bir histi ki bu anlatamam. böyle bir şey yapacağım aklıma hiç gelmezdi. sahi nasıl yaptık bunu? benden bir süre sonra ayrıldı.

"zevkli"

"her zaman"

bu sefer yatağa doğru gidiyorduk ki ailem kapıyı açıp içeri giriyordu. biz benim odamdaki camdan çıktık.

"koş sen"

"olmaz minho"

"hyunjin git"

"ama minho hocam-"

"hocam yok git"

ben arkama bakmadan koştuğumda minho içerideydi. yakınlardkai banka oturdum ve beklemeye başladım onu..

minho

içeride kaldım

"hyunjin!geberteceğim seni!"

"nerede bu çocuk?"

"bulursam fena"

odaya girdiklerinde baka kaldılar

"oğlumuz nerde?"

"sen kimsin"

"sevgilisi mi?"

"bizden habersiz"

"sakin olun rahatlayın bi"

"ne rahatlaması çocuk"

"oğlumuzun yerini söyle"

"ne oldu? o dövdüğünüz,kollarını mosmor yaptığınız,bileklerini kesmeye çalıştığınız çocuk şimdi mi oğlunuz oldu?"

"sanane bizim çocuğumuzdan"

"hanımefendi çocuğunuz sizin çocuğunuz olmamalı sizin bir aile olmanız gerekiyor. çocuğunuz reşit bile değil 16 yaşlarında bişey. hadi onu geçtim onun psikolojisini mahvetmişsiniz. ben bile düzeltemedim"

"o bizim oğlumuzsa seni ne ilgilendirir?"

"o sizin oğlunuzsa neden onu bu kadar çok dövdünüz?"

"bak çocuk adam her neyse ağzını topla siktir git evimden"

"ya,bu kadar önemsiz bir çocuğunuz var hiç sikinize takmadınız bile"

oradan hemen uzaklaştım ve evden çıktım. evin karşısındaki bankta oturuyordu. yanına gidşp oturdum.

"minho ben çok köti bir işe bulaştım"

"hayır bulaşmadın hyunjin hiç biri senin sorunun değil onlar ailenin sorunu. sana bir psikolog tutacağım"

"hayır,hayır psikolog istemiyorum minho nolur"

"tamam güzelim de neden?"

"ben senden başka kimseye yaşadığımı anlatmam"

gülmüştüm ben

ilk defa

"peki ama ailenle aranda bu kadar büyük ne var?"

-----

sıkıldım bundan ama yazıcam

-----