ᵀᴬᴹ ᴴᴬᵛᴬᵞᴬ ᵁᶜ̧ᴹᴬᴸᴵᴷ

.

Yazmaya ciddi bir şey ile başlamak istiyorum.

Hem kaldıramaya bilirim.

++++

Kazakistan, kitap okuyordu. Öğle vaktinin güneş ışınları kitap sayfalarına düşüyordu. Kitap canını sıkmıştı. Kitap ayracını 30. Sayfaya koydu ve kitabı kapattı. İç çekti. Evinin bahçesine çıkmaya karar verdi. Çıktığında pişman oldu.

"UÇ"

Kazakistan uçtu. 

"LAN UÇ"

Karakalpakistan bahçede ödev yapıyordu ve kalemini eliyle havaya kaldırmış "UÇ" diye bağırıyordu. Babasının uçtuğunu gördü. Gözlerini son fites açtı. "UÇ" diye bağırmamalıydı.

"İN BABA"

Kazakistan indi.

"NEYE UÇ DİYORSUN?"

"Kalemin ucu bitmişti...."

"Salak."

Kazakistan, evden uç getirdi ve Karakalpakistan'a verdi.

"Uç değil. UÇ BEYLİĞİ."

"...."

"Ne uç beyliği baba?"

"UÇ İŞTE."

"YA BABA-"

++++

Yeni kitabın yeni bölümü çok uzundu gerçekten.

Yazacağım ama.