2. Perron

408 30 5
                                    

"Het zijn de keren dat hij mijn handen van mijn rug af pakt, naar me toe leunt en een kusje drukt op mijn voorhoofd."

Eén jaar geleden

Matthy
Vandaag is de dag dan eindelijk aangebroken; de dag dat ik Robbie in het echt ga zien. Zo'n 35 dagen hebben we afgeteld, zoals meiden zouden doen, tot vandaag.

Robbie heb ik ongeveer drie maanden geleden leren kennen, via het spel FIFA. We spelen het allebei en toen Robbie een tweet de wereld in gooide, waarin hij vroeg wie samen met hem een potje wilde spelen, antwoordde ik daar bevestigend op. Dat ene potje mondde uit tot de rest van de avond samen FIFA spelen en die avond mondde uiteindelijk uit tot avonden achtereen bellen en gamen. Na een paar weken kwamen we erachter dat we allebei niet alleen een passie hebben voor voetbal, maar ook voor F1. Sinds die dag wisselen we FIFA af met F1.

Als we niet aan het bellen waren, waren we wel aan het appen met elkaar. Gedurende de dag kreeg ik updates over zijn leven, waar ik dan weer op reageerde met updates over die van mij. En soms waren het niet eens updates. Soms stuurde hij me een selfie zonder context, waarop ik een selfie terugstuurde met exact dezelfde pose.

In die drie maanden is er niet alleen een hechte vriendschap ontstaan, maar diepere gevoelens. Met de tijd merkte ik dat ik steeds vaker aan hem dacht en ik dat ik hem op een andere manier ging zien. Dat ik, bij een foto van hem, begon te staren naar al zijn details en dat ik hem de mooiste jongen op aarde begon te vinden. Na een tijdje begon ik niet alleen te dagdromen over hoe het is om samen in het echt een potje FIFA te spelen, maar ook over hoe het zou zijn om te knuffelen tijdens dat potje en een kusje te krijgen als ik van hem zou winnen.

Ik durfde het hem niet te vertellen, totdat hij een maandje geleden met dezelfde mededeling kwam. Ik gaf mijn eigen gevoelens toen ook toe en we besloten af te gaan spreken, om uit te kunnen zoeken wat we nou precies voelen voor elkaar.

En die dag is dus vandaag. Ergens ben ik bang. Wat als ik hem tegen vind vallen? Wat als hij mij tegen vindt vallen?

We hebben afgesproken in Eindhoven, omdat ik ouder ben dan hem en dus makkelijker naar hem toe kan reizen dan andersom. Daarnaast is Eindhoven een grote stad, in tegenstelling tot het dorp waar ik woon, en vonden we dat beide een prettiger idee. Daarentegen blijf ik wel gelijk slapen, dus mocht hij een oude man zijn, dan is het eigenlijk allang te laat.

Mijn trein mindert vaart en stopt na een tijdje daadwerkelijk. Een man voor mij drukt op de knop om de deur te laten openen en ik loop achter hem aan de trein uit. Robbie appte me tien minuten geleden dat hij bij het perron op me wachtte, dus kijk ik goed om me heen of ik hem kan zien. Al snel zie ik hem. Hij zit op een bankje, voorover geleund op zijn telefoon te kijken. Ik loop stilletjes naar hem toe, want ik wil hem verrassen. Ik kniel voor hem neer, waarna hij me nog niet doorheeft.

"Hey, Robbie," zeg ik. Hij kijkt op van zijn telefoon, die hij meteen naast zich neergooit. Het apparaat beland op de harde tegels van het perron, maar het lijkt hem niets te kunnen schelen. Zijn armen gooit hij daarna om mijn nek heen en hij trekt me dicht tegen zich aan. Ik sla mijn armen om zijn middel en ik trek ons overeind, wat me de gelegenheid geeft om dicht tegen hem aan te gaan staan.

"O mijn god, wat ruik je lekker," mompel ik in zijn nek, als ik zijn geur in me heb opgenomen. Ik voel en hoor hem grinniken, "jij ook."

Na een tijdje trekken we terug. Hij laat zijn handen omhoog glijden, naar mijn wangen. Met een glimlach op zijn gezicht, bestudeert hij de mijne. Ietwat ongemakkelijk sla ik mijn armen achter mijn rug. Ik voel hoe hij zijn handen van mijn wangen afhaalt en mijn handen achter mijn rug wegpakt. Hij verstrengelt zijn vingers met die van mij. Hij gaat vervolgens op zijn tenen staan en hij drukt een kusje op mijn voorhoofd. Meteen voel ik de gekuste plek tintelen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Zodra hij terug getrokken is, kan ik me niet meer inhouden. Ik trek mijn handen uit die van hem, pak zijn gezicht vast, trek hem zo dicht mogelijk naar me toe en ik druk mijn lippen op die van hem.

"Eindelijk," mompelt hij tegen mijn lippen aan, voor hij zijn tong kennis laat maken met die van mij. 

Waarom hou je van hem? | MabbieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu