Marmaris sen ve ben

İkinci gün

Erken uyandım sabah saat 4 arkadaşlarımın bahsettiği iskeleye gidiyorum gün doğumunun harika olduğunu söylediler

Aklıma yine sen geldin...

Sahilden kumların üzerinde yürümenin ve sessizliğin verdiği huzur anlatılamayacak kadar güzel

Gözlerin gibi...

Yaşadığım o kalabalık şehirden uzaklaşıp belkide şu güzel ülkenin en güzel şehrine iş için gelmek mutsuz etsede burdaki hayatın güzelliği beni mutlu ediyor

Gülüşün gibi...

Saat 4:37 iskeledeyim  sadece bir kişi var ikimizde birbirimizi tanımasakta aynı sebepten burda olduğumuzdan emindik o çok güzeldi

Para neden önemli senin için ?
Beni bırakıp gideceğin kadar değerli miydi?
Kafamda senden kaçmayı bırakıp unutacağım seni
Anılarımız bile hatırlamayacak seni

O an vazgeçmiştim beni kendine aşık eden ümit veren güzel sözler söyleyen o kızdan
Beni "sen değersiz,sıradan,aptal,tek güzel söze bağlanacak kadar saf berbat bir insansın" diyerek terk eden o kızdan vazgeçmiştim

Güneş hala o güzel manzara için hazır değildi saat 5:20
Birbirimize bakıyoruz o fazla güzel...
Bir anda vazgeçip bu kadar hızlı nasıl aşık olabilirim?
Karar veremiyorum beni o yabancıya bağlayan bu güçlü bağ neydi?
Belki kalbim duygularıma ve hislerime karşı yenik düşmüştü vücudum beni ona çekiyor
Bekleyeceğim...

Yazmaya devam ederken dakikalar çok hızlı aktı ve güneş o turuncu ve kırmızıyla karışık ışığını göstermeye başladı
O ışıkta parlayan yeşil gözleri beni benden alıyor arada sırada bana bakıyordu hafif bir tebessüm etti bu sefer güneş benim içimde doğdu bu sefer sadece duygularım değil kalbim,aklım,duygularım,hislerim o kızım hayatımı güzelleştiren beni bu berbat hayattan kurtaracak kendimi sevmemi sağlayacak sadece bir göz yaşı için canımı feda edebilceğim biri olduğunu anlamıştım

O fazla güzel... sarhoşken yüzüme vuran hafif esintiden
Soğuk bir gecenin ardından alınan sıcak duştan
Gün batımındaki o güzel manzaradan
Belki hayallerimden bile güzeldi

Cesaretimi bu sefer topladım yanına gidiyorum  her adımımda stres,heyecan,acı,hüzün,aşk gibi duygular adımlarımı ağırlaştırıyor sanki çok uzaklardaymış gibi geliyor ama sadece 15 adım uzağımda

Ellerim ayaklarım bağlı olsa yine çıkacağım o yollara
Biliyorum çektiğim her acıya değecek en sonunda
Sen hayatımı güzelleştirecek olansın
Sen hayallerimi ve hayatımı süsleyecek kadınsın

En sonunda yanına oturdum hiç rahatsız olmadı hafif çekildi ve oturmama izin verdi kendimi tanıtma ihtiyacı duymadım gözlerimiz tanışmıştı bile direk komuya girdim

—Her gün buraya gelir misin?
—Evet.
—Bu kadar güzel bir yerde seni ne buraya getirebilir?
—Eminim seninkine benziyordur
Aynı anda hissederek belkide "ihanet" dedik merakıma yenik düşmedim daha erken isimlerimizi bile bilmiyorduk

—Bu manzara unutturmaya yarıyor mu bari?
—Hayır
—Neden burdasın peki?
—Hayatımın son günlerini güzel geçirmek için

Kısa süreliğine sessizlik oluştu merakıma yenik düştüm

—Ne oldu ki
—Hayat insanı öldürüyor ama bu sefer ona vakit vermeyeceğim beklemeyeceğim yaşamak için bir amacım kalmadı

Sessiz kaldım. Bunun nedeni sadece ihanet miydi? İş görüşmesine az kalmıştı zaman bu sefer hızlı akmıştı saat 7:32 iş görüşmesi sekizde başlıyor ona veda etmem lazım ama yapamıyorum aramızdaki bağ beni zincirlemişti kurtulamıyordum.
Cesaretimi topladım ve kulağına "yarın aynı saatte burda olacağım" dedim cevap vermedi sessizce uzaklaştım

Ayrılıyorum sessizce yarın burda olup olmayacağını bilmeden
Son kez bile olsa seni görmek istiyorum
Seni kurtarmak istiyorum
Bu rezil hayattan seni kurtaracağım söz veriyorum

İş görüşmesi için toplantı yerine geldim gayet sıradan bir yerdi,sabaha göre daha sıradan.
Saat 7:53

Seni şimdiden özledim...

İş görüşmesi bitti olması gerekenden çok daha uzun sürdü aklımda hep o vardı.
Saat 14:33

Toplantı yerinden çıktım ve otele doğru yola koyuldum kulağımda çalan müzik her gözlerimi kapattığımda aklıma onu getiriyordu şarkı onu hatırlatıyordu tam bunları düşünürken istesek bile yapamayacağımız bir şekilde şarkının beni en çok etkileyen kısmı geldi "güzelliğini anlatmaya kelimeler yetmez sen rüyalarımdan bile güzelsin" sonrasında onu düşünerek elimde kahveyle otele doğru yürümeye devam ettim yarın için hem stresli hem heyecanlı hemde endişeliydim
"Ya gelmezse?" Sorusu beni içten içe parçalıyordu ama ona güvenmiştim şansımı deneyecektim

Otele vardım saat 18:47 akşam yemeği için tam zamanı

Üstümü değiştirip yemek katına indim kahvaltıyla duruyorum pek hoş değildi yemeğimi aldım ve masaya oturdum

Hala aklımda o var yemekler boğazımdan geçmiyor...

Zar zor o açlıkla yemeği bitirdim fazla yorulmuştum saat 19:30 odama çıktım ve ona şiir yazmaya karar verdim

Mesafeler vardır sesler yetmez
Bağırsam bile yetmez
Haykırsam,ağlasam yine yetmez
Biliyorum mesafeler bizi yiyip bitiremez

Güzelliğine bir kalem ve bir kağıtla kelimeler bulamam
Güzelliğine sesimle şarkılar bulamam
Güzelliğini anlatmaya ben yetmem
Çok güzelsin sessizliğin senin için kendi kurallarını bozacağı kadar

Yoruldum yatma vakti geldi sabırsızlıkla yattım ve günü burda bitirdim saat 21:25