İmkansız

6.Bölüm: Hastane

Multimedya Yağız.

Hiçbir şey düşünemiyordum.

Beynim durmuştu sanki.

Yağız'ı bıçaklayanlar koşarak yanımdan geçtiğinde bile hiçbir şey yapamadım.

Artık bir şeyler yapmam gerekiyordu.

Yağız yatıyordu karşımda kanlar içinde.

Elimin tersiyle akan gözyaşlarımı sildim.Benden izinsiz akıyordu zaten.

Koşarak Yağız'ın yanına gidip,diz çöktüm.

Başını iki elimle alıp dizime koydum.

Belki hiç dile getirmemiştim ama gerçekten Yağız'ın da kusursuz bir yüzü vardı.

Şimdi ise o kusursuz yüzü yara bere doluydu ve kanlar içinde kalmıştı.Şerefsizler nasıl dövmüşlerdi.

"Yağız" dedim benim bile zor duyabildiğim bir sesle.

Ağlayışım daha da şiddetlenmişti.

"Yağız aç gözlerini lütfen."

Biliyorum açmayacaktı.

Çaresizce Yağız'ın kanı bulaşmış elimi cebime sokup telefonumu aldım.Kimi arayacağımı bilmiyordum.Buğra'nın numarası yoktu.Ambulans gelene kadar Yağız dayanamayabilirdi.

Aklıma gelen fikirle hemen rehbere girip şoförümüz Rasim Amca'yı aradım.Zaten şu an gelmiş,okulun önünde beni bekliyor olması lazımdı.

Telefon ilk çalışta açıldı.

"Alo,Derin kızım ben okulun önünde bekl-"

"Rasim Amca çabuk okulun arkasına gel lütfen,acele et Rasim Amca lütfen."

Artık hıçkırıklarımı,gözyaşlarımı kontrol edemiyordum.

Bir iki dakika geçmemişti ki Rasim Amca nefes nefese yanımıza geldi.

"Kızım ne oldu böyle?" Suratı dehşete düşmüş gibiydi.

"Rasim Amca bir şey sorma,hadi hemen arabaya taşıyalım,hastaneye gitmemiz lazım."

Rasim Amca kafasını salladı ve Yağız'ı kaldırdı.Yağız'ın bir kolunu kendi omzuna attı,sırtından tutarak arabaya götürmeye başladı.Ben ise destek olabildiğim kadar olmaya çalışıyordum.

Arabaya geldiğimizde arka kapıyı açtım ve ilk ben bindim.Rasim Amca koşarak sürücü koltuğuna geçti ve arabayı çalıştırdı.

Buğra'ya haber vermem lazımdı. O Yağız'ın ailesine haber verirdi.Ama numarası yoktu ki bende.

Elimi uzattım ve Yağız'ın cebinden telefonunu buldum.

Şifre olmadığı için şükrettim ve rehbere girip Buğra'nın numarasını buldum.

Hadi aç artık şunu lanet olası.Telefon tam kapanacakti ki Buğra açtı.

Yanlış aramış olabilir miydim? Çünkü telefonda konuşan Buğra değil bir kızdı.

Evet,bir kız.

"Ben Buğra'yı aramıştım ama o nerde?"

"Canım şu duşta o sonra ararsın."

Duşta?

Boğazıma bir şey düğümlenmişti sanki.

Tüm kıskançlığımı içime gömdüm ve konuştum.

"Durum çok acil,hemen telefonu ona ver."

Sesim beklediğimden sert çıkmıştı.

"Tamam,bekle."