Φτάσαμε έξω από το νοσοκομείο που ήταν ο Άρης. Αφού παρκάραμε τις μηχανές μας και βγάλαμε τα κράνη, κοίταξα την Τάνια. Παρατήρησα τα μάτια της που ήτανε κόκκινα, και δάκρυα κάνανε την εμφάνιση τους, πήγα κοντά , σκούπισα τα δάκρυά από το πρόσωπό της και της ψιθύρισα
Αφροδίτη: Όλα καλά θα πάνε, θα δείς...
(Εδώ θέλω να πω πως σαν μαφία δεν πάνε σε οποιοδήποτε νοσοκομείο, είναι το νοσοκομείο των γονιών την Τάνιας. Εκεί πάμε τους τραυματίες από τις μαφίες μας και οι γιατροί δουλεύουν αποκλειστικά στο δικό μας νοσοκομείο! Αυτά! Πίσω στην ιστορία μας)
Κάλεσα το ανσανσερ από το υπόγειο που ήταν το πάρκινγκ και ανεβήκαμε πάνω. Τρέξαμε προς την γραμματεία και είπα:
Αφροδίτη: Που είναι ο Άρης? Σε ποιο δωμάτιο είναι?
Γραμματέας: Είναι στα επήγοντα ακόμα κυρία Αφροδίτη. Στον 3ό εί-
Δεν πρόλαβε να τελειώσει και της είπα:
Αφροδίτη: Ευχαριστώ
Σαν τον φλάς ανεβήκαμε τις σκάλες και φτάσαμε στον 3ό.
Είδα τους γονείς μου έξω από τα επείγοντα και έτρεξα γρήγορα κοντά τους. Η μαμά μου είχε χλωμιάσει, δεν την είχα ξαναδεί πότε έτσι...
Μπαμπάς: Αγάπες μου επιτέλους ήρθατε. Είπε ο πατέρας μου περνοντάς με αγκαλιά.
Η μαμά μου δεν μιλούσε, κοίταγε το κενό. Είπα στην τάνια να κάτσει δίπλα της όσο πήγα να μιλήσω με τον πατέρα μου για την κατάσταση του Άρη και γενικότερα το ατύχημα .
Αφροδίτη:Πως είναι ο Άρης?
Μπαμπάς: Κορίτσι μου, δεν ξέρουμε είναι εδώ και 2 ώρες στα επήγοντα, η κατάστασή είναι αρκετά σοβαρή καθώς χτύπησε το κεφάλι του πέφτοντας από την μηχανή.
Έπιασα το κεφάλι μου καθώς ένιωσα μια ζαλάδα από την ένταση.
Μπαμπάς: Όλα θα πάνε καλά αφροδίτη μου. Προσπάθησε να πει ο πατέρας μου με αισιοδοξία.
Αφροδίτη: Το ελπίζω μπαμπά...
30 λεπτά αργότερα
Ο γιατρός βγήκε έξω από το χειρουργείο. Όλοι σηκωθήκαμε όρθιοι, η μητέρα μου με την αναστάτωση και ανυσηχία να είναι εμφανές στο πρόσωπό της, σηκώθηκε και πήγε μπροστά στον γιατρό και είπεΜαμά: Γιατρέ, πως είναι το παιδί μου?
Γιατρός: Το τραύμα στο κεφάλι του ήταν αρκετά σοβαρό. Έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο, απλά δεν θα μπορέσει να κουνήσει τον αυχιένα του.
YOU ARE READING
Two Worlds [P.JM]
Fanfiction-Συγνώμη εγώ δ- -Εσύ τι δεν ε, εγώ σ' εμπιστευτικά, κι εσύ τι πήγες κι έκανες ε- Είπε το κορίτσι φωνάζοντας πιάνοντας τον άντρα από το γιακά του πουκαμίσου του... Όλα άρχισαν από ένα γαμήλιο τραπέζι, ήταν όλα μια χαρά αλλά από τότε που γνώρισε εκε...