İçimdeki Yol

Herşeyden habersiz

Öncelikle Merhaba. Kendimi bio da tanıttım. Yaşım küçük olduğu için (14'e az kaldı) cümlelerimde hatalar olabilir şimdiden kusura bakmayın. Bunun kitap olmasını istiyorum ve LGS senem olduğu için boş vakitlerimde yazacağım sadece.oy verip beni takip ederseniz çok sevinirim. Yazarlığa doğru attığım bu adımda bana destek olacak olanlara çok teşekkür ediyorum sizi seviyorum keyifli okumalar (bol bol yorummmmmm) <3333333

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kapıyı çalmadan önce yüzüme en soluk ifademi yerleştirdim ve kapıyı çaldım. Kapıyı açan annem olmuştu ve yine bana o çok sevdiğim,yüzünden hiç düşmesini istemediğim gülümsemesini sunuyordu. "Hoşgeldin Rodya"dedi neşeli bir sesle
"Merhaba anne"sesimi oldukça bıkkın çıkarmak için elimden geleni yapıyordum neşeli olduğumu anlamaması lazımdı "okul kötü mü geçti?" dedi iğneleyici bir ses tonuyla"yoksa solo seçmelerini kazanamadın mı?" Diye devam ettirdi. Yüzümü yaramazlık yapmış bir çocuk gibi önüme eydim soluk ifadeyi yüzümden sildim ve anneme koşarak sarıldım "Kazandım annee. Solo kısmını ben okuyacağım." Ben anneme sarılırken arkadan Vladimir geldi "hoşgeldin abla anladığım kadarıyla güzel bir şeyler olmuş bana da anlatsanıza." Annem hemen söze atıldı "Ablan yarınki gösteri için soloyu almış"
"Kesin rezil olacaksın" dedi Vladimir minik bir kıkırtıyla
"Oraya gelirsem görürsün rezil olmayı" dedim ve küçük erkek kardeşimin peşinden koşmaya başladım
"Çocuklar hadi sofrayı kurmama yardım edin"
                                  ~~~~~~~~~~~
Bir süre sonra annem sofrayı hazırladı ve yemeğe oturduk. Denizci olan ve sürekli seyahatlere çıkan babam yine uzun süren bir seyahatin ardından bugün eve gelmişti. Onu o kadar çok özlüyordum ki bugünkü sürpriz gelişi ile bol bol mutluluk göz yaşları akıtmıştım. Uzun zaman sonra ilk defa ailecek mutlu bir şekilde sofradaydık üstelik solo şarkıyı da kapmıştım. "Baba" dedim neşeli bir sesle "efendim boncuğum"dedi ve söylemeye korktuğum o soruyu sordum"ne zaman gidiceksin ?"
"Neden, gitmemi bu kadar çok mu istiyorsun?"
"Hayır! Aksine daha çok kalmanı, yarınki gösterimi izlemeni istiyorum " sanarım bunu söylerken sesim çok çıkmış olacak ki annem sessiz olmam gerektiğini söyledi.
"Ah, aslında senin için biraz daha kalmamın sakıncası olmaz diye düşünüyorum" dedi babam
"Ya benim için ? Her şeyi Rodya için yapıyorsunuz ya" dedi Vladimir sinirli bir şekilde.
"Tabiki hayır benim pankekim sadece Rodya sorduğu için böyle söyledi baban." Dedi annem. Yemeğimizi yedik ve ailecek çok sevdiğimiz bir filmi izledik.bugün benim için pahabiçilemez bir gündü ama yarın sahnede sesimin yorgun çıkmaması için erken yatmam gerekiyordu."Anne ben yatmaya gidiyorum"dedim "tamam kızım iyi geceler" annemin onayını aldıktan sonra yanağına bir öpücük kondurdum aynı şekilde Vladimir'i ve babamı da öptükten sonra odama geçtim. Neden bilmiyorum ama içimi çok kötü bir his kaplamıştı sanki her an bir şey olucak da şu an ki mutlu halimize bir daha gelemiğeceğiz. İçimdeki bu kötü hissi hemen söküp atmaya çalıştım. Her şey iyi olacaktı ve hayatımız kaldığımız yerden devam edecekti. Dişlerimi fırçaladıktan sonra Tanrı'ya bizi ayırmadığı için şükrettim ve yatağa girdim biraz düşünme seansından sonra gözlerim ağırşlaşmaya başladı ve olacaklardan habersiz bu güzel günü bir daha görememek üzere gözlerimi kapattım.