Bir iblisin daha hayatına son verdim. Yalnız başıma da olsam bir üst ayı bile öldürdüm. Artık hashira olacağım günler yaklaşmış olmalı.
"Gaaak! Gaaak!"
KargamSumiOmuzuma kondu. Çok korkak olduğu için ben savaşırken ağaçlara saklanır.
"Gaaak! İblis avcısı birliği lideri KagayaUbuyakishiseni huzuruna davet etti! Gaaak!"
İblis avcısı birliği lideri mi? Yoksa bu hashira olabileceğim anlamına mı geliyor?
"Anladım. Bana yolu göster!"
Kargam ile birlikte yola çıktık. İlk defa bu kadar heyecanlıyım sanırım. Kış nefesini ben türettim. Tarihteki ilk. Ve tek kış hashirası ben olabilirim! Ama dur Ayame. Henüz fazla heyecanlanma. Her şey olabilir.
"Ne kadar huzur dolu bir yer..."
"Gaaak! Gaaak! İşte burası! Gaaak!"
Yemyeşil bir yoldan geçtim. Etraftaki çiçekler, cıvıldayan kuşlar... Hayran kaldım resmen. Kapıda beni iki küçük kız karşıladı. Beyaz küt saçları ve mor gözleri vardı.
"Usta sizi bekliyordu."
Kim ki bunlar? İçeri girmeme izin verdiler. İçeride alnında hafif mor lekeler olan bir adam vardı. Usta denen kişi bu muydu?
"Oturabilrsin.."
"Ben Ayame Ito. Buraya sizin isteğiniz ile geldim. Sizinle tanışmak benim için bir onurdur."
Kibar olmak bana göre değil ama ailem sağolsun.. kibar olmayı en sonuna kadar zorla öğrettiler. Her ne olursa olsun bu iblis avcısı birliği lideri ve onunla kibar konuşmak zorundayım.
" seninle tanışmak benim için de bir onurdur Ayame. Seni neden çağırdığımı muhtemelen biliyorsundur."
Sanırım haklıydım.
"H-hashira olmaya layık mı görüldüm?"
"Aynen öyle. Duyduğuma göre yepyeni bir nefes tekniği türetmişsin. Seninle gerçekten gurur duyuyorum. Birazdan diğer hashiralar ile senin aramıza katılmana özel bir toplantı yapacağız. Şimdilik buralarda takılabilirsin. Vakit geldiğinde kızlarım sana haber verecek."
Ağlamak üzereydim. Hayatımda hiç ağlamadım ve bebekçe olduğunu düşündüm. İlk defa ağlayacağım.
"Ç-çok teşekkür ederim Usta. Sizin için ne gerekiyorsa yapmaya hazırım."
Ustanın yüzünde bir tebessüm belirdi. "Şimdilik çıkabilirsin. Dediğim gibi, kızlarım sana haber verecekler."
Ayağa kalktım ve ustaya eğildim. Tekrardan hoşçakal diyip çıktım. Bahçede dolaşmaya başladım. Çok huzurlu bir yer...
~Yarım saat sonra~
"Hashira toplantısı başlamak için. Bizi takip edin."
Vakit gelmiş. Diğer hashiraları merak ediyorum doğrusu. Hepsi ile tanışmak istiyorum. Umarım fazla kaba olmam...
Vardığımızda usta benim hakkımda konuşma yapıyordu. Benim geldiğimi görünce ayağa kalktı ve şöyle dedi:
"İşte yeni ve ilk kış hahsiramız. Ayame Ito
Eğildim ve gözlerimle hashiraları süzdüm. Saç renkleri ve görünüşleri diğer insanlarınkine göre çok daha eşsiz. (Ki benimki de öyle) hepsi gerçekten bambaşka. Özellikle yaralı olan dikkatimi çekti. Oh bekle. Bir şeyler söylemem gerek.
"Memnun oldum."
"Bizde memnun olduk Ayame-chan!"
"Aramıza hoşgeldin!!"
"Çok gösterişli birine benziyorsun!"
"Biraz daha sessiz lütfen.."
"Peki usta!"
"Üzgünüz usta!"
"Teşekkür ederim çocuklarım. Şimdilik toplantı buraya kadar. Ayame ile tanışın.
9 hashira vardı. Hepsiyle aynı anda tanışmam imkansız! Bir bahane bulmalıyım.. ne desem ne desem... Ahaa!
"Umm.... gerçekten çok çok özür dilerim ama bugün biraz... yoğun bir gündü ve ben... benim başım ağrıyor da.. Yarın.. evet.. yarın hepiniz ile teker teker tanışacağım..!"
"Usta size odanızı göstermemizi istedi."
"E-evet ben odama gideyim ve yerleşeyim. Tekrardan çok.. çok üzgünüm..!"
"Sorun değil."
"Yarın görüşürüz!"
"Tch. Neyse."
Yaralı olan.. bunu o dedi.. gerçekten farklı gözüküyor. Yarın ilk onunla tanışmak istiyorum.
"İşte odanız."
"Teşekkür ederim kızlar.. ben yerleşeyim."
"Bir şey değil."
Hazır bahane bulmuşken biraz kestirsem iyi olacak. Eminim hashiralar erken kalkıyordur. Daha yarın daha çalışacağım..
Zzzzzzzzz......
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
