𖣘sᥲᥒᥱmі ᥊ rᥱᥲძᥱr𖣘

𖣘𝚁𝚞̈𝚣𝚐𝚊𝚛𝚜ı𝚣 𝚔ı𝚜̧ 𝚘𝚕𝚖𝚊𝚣𖣘

Uyandım. Her zamankinden daha farklı hissediyorum bugün. Daha mutlu ve daha heyecanlı. Bir an önce çalışmaya başlayıp daha da güçlenmem gerek. Sonuçta artık bir hashira'yım.
            Yataktan kalktım ve üniformamı giydim. Dün,Ustanın kızları bana altın düğmeli üniforma verdiler. Ceketimi giydim ve kılıcımı belime taktım. Kılıcım benim onurum, benim gururumdu. Onu asla kırmadım. Üst ay ile karşılaşmamda bile.
          Dışarı çıktım. Dışarısı temiz hava ile doluydu ve bu, çalışma isteğimi arttırdı. Çalışmak için uygun bir yer arıyordum. Karşıma güzel bir bahçe çıktı. Çok güzel gözüküyordu bende girip bakayım dedim. Orada birini gördüm.. Buu.. Yaralı hashiraydı.. Tesadüfe bak! Bende onunla tanışmak istiyordum.
        Yanına doğru yaklaştım. Ben daha merhaba demeden beni farketti.

"Ne istiyorsun?"

"Tanışmak?"

"Dün tanıştık ya zaten."

"O tanışmak sayılmıyor aptal."

Eyvah... Ağzımdan kaçtı... Yandık yandık yandık!!

"Adını biliyorum ya daha ne olsun be?!"

"Ama ben senin adını bilmiyorum."

Bir süre duraksadı. Dedigim mantıklı gelmiş olmalı.

"Shinazugawa Sanemi. Artık tanışıyoruz işte."

"Hadi ama... Biraz konuşsak ya! Ölmezsin."

"Ne konuşmak istiyorsun.."

"Mesela nefes tekniğin ne? Ya da bu kadar yara nereden geldi?"

"Rüzgar hashirasıyım. Ve yaralarımdan gayet gurur duyuyorum."

"Demek bu yüzden üniformanın önü açık. *kıkırdar*"

"Doğru."

"Hmm... Pekii... Kaç yaşındasın? "

"Yirmi bir."

"Bende yirmi! Yaşıt gibiyiz ha? "

"Ne önemi var."

"Anlarsın gülümser. "

Sanemi gözlerini uzaklaştırdı.  anlamış olacak ki hafiften kızardı.

"Her neyse işte."

"Yaaa çok sıkıcısınnn..Hadi biraz kendinden bahset! "

"Dedim ya daha ne istiyorsun! "

"Ne biliyim geçmişin falan."

Sanemi geçmişinden nefret ediyordu. Bu yüzden uydurma bişiler anlattı.

"Hmmm demek öyle.."

Ancak Ayame bir şeyler olduğunu seziyordu. Fakat bir şey demedi.

"Madem benim geçmişimi sordun, sen de kendi geçmişini anlat. "

"Peki..Ben küçükken... "

Ayame geçmişini anlatır.

"Kaba biri olduğunu mu söylüyorsun?"

"Evet çünkü bu benim doğamda var."

"Sanemi gülümser Seni sevdim. "

A- kaba olmak işe yarıyormuş demek. Oley be!

"Eheheheh.. Benziyoruz ha?"

"Aynen öyle"

"Sonuçta, rüzgarsız kış olmaz."

Sanemi etkilenmiş gibi görünüyordu. Eski aşkı kanae ile bile bu kadar yakın hissetmemişti kendini.

"Sonra görüşürüz Sanemi! Sana isminle seslenicem."

"Görüşürüz.. "

Bahçeden ayrıldım. Ailemi dinlemediğim için tekrardan mutluyum. Kendin olmak gibisi yok. Yarın daha çok konuşacağım. sonra daha çok. Ve en sonunda çok yakın olacağız! Şimdi çalışmaya dönme vakti!

~4 saat sonra~

Yeterince çalıştım mı acaba.. Karnım gurulduyor.sabah uyandığımdan biri hiç bir şey yemedim. Eve dönüp kahvaltı yapacağım. Sonra tekrar çalışırım.

Kahvaltı yaptıktan sonra tekrar dışarı çıktım. Ve çalışacağım yere gittim. Yolda bi ağaçta biri oturuyordu. Yanında yılan vardı.. Bi dakika yılan mı-

"O yılan senin miiii?"

"Evet. Ne olmuş? "

"Merak ettim sadeceeeeeee!"

"Artık öğrendin."

"Eeevett artık çalışmaya dönebilirim!!! "

Acaba yılan nefesi falan mı kullanıyor. Keheheh. Çok komik olurdu.

Eveet. Geldiğime göre çalışabilirim!

~5 saat sonra~

Of çok yoruldum. Ama 7. Biçimi güçlendirdim. Şimdi evet gidip bir şeyler yiyeceğim.

Eve gittim ve kendime noodle yaptım. Yedikten sonra yatağımda kitap uyurken uyuyakaldım. Gerçekten yorulmuştum.

Rüyamda Sanemi vardı. Birlikte takılıyorduk. En yakın zamanda bu rüyayı gerçekleştiricem...