Come and Close İt

5. bölüm

Xxx

Hellooo ben geldimm şık şık şık
Canlarım fic biraz okunuyor ama hiç yorum yapmıyorsunuzz

Sınır koymayı düsünüyorum eğer sınır kararı verirsem yazarım. Zaten genelde 1 haftada anca yaziyorum.

Hafi ben sizi tutmim siz heyecanlısınız😇

***

"Efendim ne yazık ki Bay Jeon'un hafızası silindi"

Neee! Hafızam mı silinmişti. Ah hayır bu olamaz. Bu gerçekten olamaz.

Acaba sevgilim var mıydı. Varsa eğer kız mıydı erkek miyidi? Acaba yönelimim neydi? Yoksa gay miydim?!

Belki de Bay kim benim sevgilimdi ve bu yüzden yanımdaydı. Ne de olsa sevgililer birbirlerinin yanında olurlar. Hiç bir zaman birbirlerini  yanlız bırakmazlardı.

Lanet olsunn. Hiç bir şey hatırlamıyorum gerçekten. Geri gelir miydi ki?

Ben kendimi sorgularken Taehyung doktorun yakasına yapıştı ve doktoru sarsmaya başladı.

"Lan senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Ne demek hafızasını kaybetti!" Taehyung sanki kendi lehine giden bir şey varmış gibi suratı düşmüş ve burnunda sinirli bir şekilde nefes alıp veriyordu.

"Efendim siz Bay Jeon'u getirdiğiniz zaman biz hemen ameliyat'a  aldık ve narkoz vermek zorunda kaldık...." doktor durdu. İçine derin bir nefes çekti ve tekrardan konuşmaya başladı.

"Bay Jeon narkozluyken ayaklanıp ağzında  birşeyler sayıklayarak etrafıkırıp dökmeye başladı. Doktorlar ve hemşireler zor tuttular fakat Bay Jeon kendini sert bir şekilde çekince yere düştü ve başını sert bir şekilde önce duvara sonra yere çarptı"

Gözlerim dolmuş bir şekilde doktorun söylediklerini dinliyordum. Başımı çarptığımı söyleyince elim kafama gitti ve kafamdaki bezi hissettim. Birden sızlamaya başlamıştı sanki.

Taehyung da benim kadar şaşkın ve mutsuzdu.

***

Sonunda hastahane den taburcu olmuş ve eve geçebilmiştim. Çıkışta Taehyung beni bırakmayı teklif etmişti. Benim de işime geleceği için hiç bekletmeden kabul etmiştim.

Telefonumu elime aldığımda Jimin ve Jhope dan gelen aramalara ve mesajlara baktım. Birkaç kere daha arasalardı kesin telefon patlayacaktı.

Arabada ikimiz de susmuştuk. Sadece taehyungun telefonunu bağlayıp da açtığı şarkı sessizliği bozuyordu. En sevdiğim şarkı.

Hem şarkıyı hem de şarkıyı söyleyen kişiye hayrandım. Still with you.... . Bayılıyorum bu şarkıya ya. Her ne kadar hafızamı kaybetmiş de olsam bu şarkıyı asla unutmam.

Arabadaki sessizliği bozan müziğin sesini kıstım ve arabayı kendi sesim ile dolmasını sağladım. "Bay Kim! Benim neyi hatırlamam gerekiyor? Dün ne yaşandı? Aramızda bir şey mi vardı?" Art arda sorular sormuştum ve gayet mantıklı buluyordum.

"İlk olarak dün bir şey yaşanmadı orada doktora sadece öyle lafın gelişi söyledim. Onun dışında bir şey yok" son söylediğini bastırdı gibime gelmişti. Derin nefes aldı biraz dışarı baktı ve yola bakıp arada bana bakarak konuşmaya devam etti.

"İkincisi aramızda sadece öğretmen öğrenci ilişkisi var. Neden bunu merak ettin ki? Yoksa sen farklı mı düşünüyorsun?"

Sankiii birleyler ima ediyomul gibime geldi ama çaktırmadım. "Seni böyle düşündüren ne?" Soruma cevap verip bu sefer kendisi soru sormuştu.