deel 58

283 12 2
                                    

"popemie dat meen je niet" zei me moeder. haar gezichtsuitdrukking veranderde van blij naar misnoegd. "maar...maar hij is...." "mama dat meen je niet ja hij is zwart maar ik hou van hem ik dacht dat je blij voor me ging zijn!" riep ik. ik draaide me om en stapte samen met Obi weg. we stapten in de auto en vertrokken, eens we de straat uit waren begon ik te wenen "sorry schat ik dacht echt niet dat ze zo ging reageren" "zoet je moet toch geen sorry zeggen jij kan er niet aan doen en ik ben dat al gewoon heel men school carriere ben ik gepest geweest voor mijn huidskleur." Obi zette de auto langs kant en draaide zich naar mij. ik viel in zijn sterke armen en begon luider te snikken. "ik kan het gewoon niet geloven mijn eigen moeder die jou niet goed genoeg vind puur omwille van je huidskleur" Obi wreef troostend over men rug. "zoet toch" zei hij en gaf een kus op men haren. "kunnen we naar huis?" vroeg ik "tuurlijk" antwoordde Obi en reed verder. we kwamen thuis aan en ik plofte in de zetel men gsm trilde ik had een berichtje mama: popemie dat meen je niet toch geen zwarte. je zal moeten kiezen zwart of wit je vriend of je moeder want ik wil geen zwarte schoonzoon. meende ze dat nu?! verwachtte ze dat ik ging kiezen tussen haar en Obi?!

de buurtpolitie-partners?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu