Asi Kraliçe'nin Asi Prenses'i

Yürüyen Kaos

Amaris'ten

Ablamın gitmesinin ardından tam 7 yıl geçti ve Lily'i aldıktan sonra sol gözümün rengi kırmızı oldu ve bu dışlanmama sebep oldu içime kapandım ve sinirlendiğimde kendime zarar vermeye başladım.Bu 7 yıl gerçekten çok zordu Lily'i korumak için en iyi arkadaşlarımdan vazgeçtim. Psikopat bir platoniğim tarafından kaçırıldım ve işkencelere mağruz kaldım. Annem bir hafta önce bana gerçek kız olmadığımı ve gerçek ailemin Beni istemediğini anlattı Ama bu umrumda değildi çünkü şu anki hayatım mükemmeldi tek bir şey dışında ablam yoktu bunun verdiği boşluk gerçekten çok büyüktü.Lord sözünde durmadı hayattaki en çok değer verdiğim insanları götürdü intikam alacağım çok büyük bir intikam.

Hep kötü şeyler olmadı tabii kendime bir ormanlık alan buldum orada 3 tane yavru kurt vardı yoğun ısrarlarım sonucunda o kurtları evlat edindik Neden bilmiyorum ama o ormana gittiğim zaman ya da o kurtlarla vakit geçirdiğin zaman kendimi Çok huzurlu hissediyorum çok enteresan şeyler yaşadım en şaşırdığım ve korktuğum şeyse o kurtların ne dediğini anlayabilmem di

Şimdiden Etrafımdaki insanlar beni
Asi Kraliçe olarak adlandırmaya başladılar okulda her zaman ki gibi sorun çıkardığım günlerden biriydi ve annem tam olarak yanımdaydı şaşkınlıkla bana bakıyordu

Emma: inanamıyorum kızım yine mi? Senin gibi bir prensesin böyle bir şey yapabildiğine gerçekten inanamıyorum

Amaris: 1.Si ben bir prense değilim Asi Kraliçe nin Asi Prensesiyim-Yürüyen Kaos'um ben 2. Si inansan iyi edersin çünkü durmayacağım anne

Emma: müdür bey sizden kızım adına özür dilerim son zamanlarda ona ne oldu bilmiyorum

Müdür bey: Bayan Emma sorun değil önemli olan ona bir şey olmaması

Emma: size çok Rahatsızlık verdik Biz çıkalım

Müdür bey: nasıl isterseniz

Amaris: sen çık ben geliyorum anne

Annem çıktıktan sonra müdüre döndüm çok kötü bir bakış attım

Amaris: neyin peşinde olduğunu bilmediğim mi sanıyorsun annemden uzak dur yoksa bu okulu başına yıkarım seni doğrar ve parçalarını kurtlarıma yediririm

Okuldan çıktık eve gitmek yerine annem arabayı hastaneye sürdü Neden buraya geldiğimizde sorduğumda bir şey söylemedi anneme arabayı park etti içeri girdik doktorun yanına gittik

Annemin söylediği şey beni çok öfkelendirdi adeta Gözümün önü karardı Annem doktora çok fazla öfkelendiğimi ve bunun yüzünden çok fazla sorun çıkardığımı söylemişti kendime zarar verdiğimi bile eklemişti

Amaris: BENİ BURAYA BU YÜZDEN Mİ GETİRDİN ANNE!!

Aradan 5-10 dakika geçti bana sakinleştirici iğne vurmuşlardı bir süre sonra kendimi arabada arka koltukta uyurken buldum

Annemin gözleri dolmuş tek kelime bile etmeden arabayı sürüyordu. Uyadığımı görünce bana döndü bana iğne vurup uyuttuklarını hatırlayınca yine sinirlendim yumruklarımı sıktım
Annem dolu gözlerle bana baktı sonra yola döndü konuşmaya başladı

Emma: miniğim tatlı kızım çok kızdın mı bana biliyorum senin iznin olmadan yapmamalıydım böyle bir şeyi

Amaris: kulaklık ve telefonu mu ver anne

Emma, Amaris'e telefonunu ve kulaklığını verdi Amaris onları aldığı gibi kulaklığı kulağına taktı, kulaklığı açtı telefonuna bağladı yüksek sesle müzik dinlemeye başladı.

Emma ise Amaris'in her zaman gitti ormana doğru yola çıktı. Amaris annesinin ne yaptığını anlamıştı hiç sesini çıkarmadı araba durduktan sonra arabadan indi ve her zaman gittiği uçurumun başına geldi kulaklığını çıkardı derin bir nefes aldı huzur bulduğunu hissetti her şey tam istediği gibi sessiz ve sakindi.