Asi Kraliçe'nin Asi Prenses'i

Dünya kadar soru ve sorunlar

Beynimden vurulmuşa döndüm. Bu adam ne saçmalıyor du?
Lord beni gerçekten okulumdan mı aldı?
Peki bunu nasıl yaptı?

Velim değildi o müdür bozuntusu buna nasıl izin vermiş olabilir!!?!!!

Kafamın içi her geçen saniye sorularla dolup taşıyordu. Annem yanağımı nazikçe okşadığını farkettiğim de kendime geldim

Amaris: BANA BAK SEN KENDİNİ NE SANIYORSUN BUNU YAPABİLİCEK HAKKI KENDİNDE NERDE GÖRÜYORSUN KRAL OLMAN UMRUMDA BİLE DEĞİL İSTER KRAL OL İSTER PADİŞAH BENİM YERİME NE HAKLA KARAR ALABİLİYOSUN!!!!

Kendim de değildim sanki vücudumu kontrol eden ben değilmişim gibi hissediyordum bağırıyor ağıza alınmayacak küfürler ediyordum ortalıkta ne varsa parçalamaya çalışıyordum tam Tom denen adama saldırıcakken bişey beni engelledi

Çok tuhaf bi şekilde kendimi yerden yukarıda hissettim beni kollarına alan silüete baktım Emma annem beni kollarının arasına almıştı.

İstemsizce etrafa baktım hızla nefes alıyordum o an aklıma bana 1 ay önce annemin söyledikleri geldi "istediğin kadar bağır çağır küfür et bu annenin umrunda değil bebeğim, anne bunları istemeden söylediğini biliyor öfke kontrolü sandığından çok daha zordur" hareket bile edemedim annem konuştu.

Emma: bu kadar rahat olabilmeyi nasıl başarıyorsun? Bu kadar açık sözlü olmayı nasıl başarıyorsun? Kalbin yok mu?

Tom tek kelime bile etmedi kibir saçıyodu ona bakınca gördüğüm şey kibirdi annem beni odama götürdü etrafa baktım telefonum başucumdaydı annem odadan çıkınca biraz bekledim daha sonra telefonumu alıp Luk'u aradım hemen açtı

Amaris: abi hemen eve gel lütfen

Luk: Asi Kraliçem noldu

Amaris: durum çok karışık eve gel ve kendin gör lütfen çabuk gel sonsuza dek bir kralın emrinde yaşamak istemiyorum

Luk: bana sakın onların geldiğini söyleme

Amaris: abi gel koru beni

Luk hemen yola çıkmıştı hem öfkeli hem de üzgündü 5-10 dakika sonra geldi Emma ve Tom kavga ediyordu Luk karışık duygular içerisinde kapıyı çaldı. Açan Lord'du onu ittirip içeri girdi.Karışık duyguların yerini öfke almıştı

Luk: NOLUYO BURDA!?!!

Emma: oğlum sakin ol bi açıklayayım

Tom: kısa kesicem şu Amaris denen kızımı almaya geldim ve çok bekledim çekil onu alıp gitmeliyim

Luk: LAN SENİ BOĞARIM NE DİYORSUN SEN YÜZSÜZ GİBİ GELMİŞSİN KARDEŞİMİ SANA BU KADAR KOLAY VERİRMİYİM LAN BEN!!

Bağırma seslerini duyduğumda sırıttım benim yerime o adamı abim hallediyordu ayağa kalktım kilitli çekmeceme yöneldim anahtar ile kilidi açıp içinden bir adet happy pills aldım onu su ile tükettim uzun zamandır bunu içiyordum ne zaman başladığımı hatırlamıyorum ve artık alışmıştım çekmeceyi geri kilitledim ve yatağıma uzandım 5 dakika sonra abim geldi

Amaris: abi beni götür burdan lütfen gitmek istiyorum

Luk: tamam kardeşim sakin ol endişelenme ben burdayım

İçeri birden Lord Tom Albert Zoe ve annem girdi Tom öfkeli gibiydi

Tom: yeter bu kadar oyalanmak alt tarafı gereksiz bir kız çocuğu!!

Amaris: bu gereksiz kız çocuğunu sen niye istiyorsun peki

Tom: saray da 2 tane abin ve bir kız kardeşin var abilerin kral olacakları diyarları seçtiler kız kardeşin ise daha çok küçük. Kurallara göre bir kralın çocuklarından biri 18 yaşına geldiği zaman evlendirilerek tahtın başına geçer onun için seni almaya geldik

Amaris: evlilik?? ciddi misin sen? Dalga mı geçiyorsun? Hangi çağda yaşıyoruz a-

Lafımı bitiremedim çünkü abim ağzımı kapattı

Luk: küfür yok abicim konuştuk bunu

Amaris: hadi saraya geldim diyelim o zaman nolucak buraya bir daha dönemeyecek miyim

Tom: ben izin verirsem bir süre gelirsin

Amaris: desene bir daha burayı göremeyeceğim

Albert: o kadar da kötü değil alışırsın

Emma: Tamam yeter bu kadar çok yordunız onu tekrar sinir krizi geçirmeden çıkın dışarı

Herkes dışarı çıktı 10 dakika sonra Zoe ve Luk içeri girdi. Luk yatağın yanında ki çekmeye uzandı bir hap çıkardı. Amaris dilini çıkardı mızmızlanmaya başladı

Amaris: asla içmem o şeyi zehir gibi onun tadııı

Zoe: benden nefret ettiğini biliyorum biraz konuşmaya ne dersin

Amaris: istemiyorum

Zoe: hiç birisiyle konuşmayı denedin mi?

Amaris abisinin ağzına doğru gelen parmakları itti konuşma başladı

Amaris: ben sadece ailemle iletişim kuruyorum senin için bir istisna yok

Zoe: öyleyse ben konuşayım sen de ilgini çeken yerde araya gir

Luk: ya minişim bir iç şu ilacı sakinleşirsin ya hadi lütfen abicim

Amaris yatağın üzerinde ayağa kalktı ellerini yukarı kaldırdı

Amaris: O İLACI BANA İÇİREBİLMEN İÇİN CESEDİMİ ÇİĞNEMEN GEREK ANANI-AĞĞĞ

Abim birden kolumu tutup beni yatağa yanına çekti bağrırken ilacı ağzıma koyup su içirdi

Luk: ohh çok iyi oldu sakinleşirsin birazdan küçük kardeşim benim

Amaris: beni zayıf yerimden vurdun hain

Luk ve Zoe gülmeye başladı 1-2 dakika sonra sustular

Zoe: aslında bende senin yaşındayken senin yaptığın gibi yapmak isterdim ama kraliyet kuralları katıdır onlara uymalıydım

Amaris: bu yüzden gelmek istemiyorum yönetilmek için doğmadım ben yönetmek için doğdum ikisininde arasında dünyalar kadar fark var

Sonsuza dek bir sarayda 4 duvar arasında yaşamayı, her gün, her dakika, her saniye kim ne düşünür diye her yaptığımın şeyin avantajlarını ve dezavantajlarını düşünmek çok korkutucu

Zoe: keşke senin için bişeyler yapabilsem şimdi aşağıya inmeliyim görüşürüz Amaris

Amaris: çık git umrumda değil

Luk: hadi gel sana küçükken yaptığın yaramazlıkları anlatayım

Amaris: oley gene kimin azına s-

Abim gene eliyle ağzımı kapattı ve anlatmaya başladı

Luk: bir gün biz dışarı çıkmıştık.Steve abinin doğum günüydü sende daha 3 yaşındaydın minicik bişeydin. Herkes ordaydı annemin ekip arkadaşları, onların çocukları, Jessica ve ekibi bir sürü kişi 15-20 dakika sonra Jessica ekip arkadaşlarını aramızdaki çocuklara bakması için görevlendirdi sen de yere serdiğimiz örtüde oturuyodun ben ve Jessica sana bakıyoduk annemin telefonu çaldı ona bakmaya gitti içkisi de orda bir yerdeydi biz Jessica ile konuşurken sen geldin o içkiyi kafana diktin hahahah sonra biz fark edince sen içkiyi tükürdün sonra da dilini çıkardın beğenmişsin meğer HAHAHAA

Abim gülmeye başladı bende onunla birlikte gülmeye başladım

Amaris: ihihihihi ayy küçükken neler yapmışım ben ahhahaha

Luk: hala öylesin hiç değişmedin ki minik kardeşim benim

Amaris: ben minik değilim bir kere

Luk: öylesin hanimiş benim küçük kardeşim hanimiş benim minişim

Abim sanki bir çocukmuşum gibi beni şımartıyordu hoşuma gitmiyordu ama o benim abimdi bana böyle şeyleri hep yapardı.