Yeni başlayanlar için bir tarih alalım lütfen📍
Yayınlanma tarihi:29/02/2024📍
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Hayat ne garip değil mi?Hepimiz yaşadıklarımızın sebebini anlamaya,bulmaya çalışıyoruz.Ama ne yazık ki bu iş bazen çok zor oluyor.Her ne kadar yaşadıklarımız bizi olgunlaştırır denilse de,bu olgunlaşma bazen çok küçükken oluyor.
Benim gibi...
Peki o küçücük çocukların ne suçu vardı?Simsiyah bir odaya kapattınız,işkence ettiniz.Dövdünüz.Tecavüz ettiniz küçücük bedenlerine.Ve ben onlara yardım edemedim.Çünkü kendim de aynı durumdaydım.En kötüsü de çocukluğunu elinden aldınız.Bunu yapmakta sebebiniz neydi?Amacınız neydi?
Evet o küçük çocuklar ben ve benim kardeşlerimdi.
Yine kapının arkasından ayak sesleri geliyordu.Yüz-gözümüz tamamen kan içindeydi.Ayak seslerini duyduğum gibi onları arkama aldım.Korumalıydım onları.Ablasıydım ben onların.Ben korumayacaksam kim koruyacaktı?Arkama alırken kendi kaş göz hareketlerimizle geldiklerini ve seslerini çıkarmamalarını söyledim.Yüzümdeki kanlar yüzünden yüzüm geriliyordu.Ama artık umrumda değildi.Onlar da kan içindeydi..Onlara baktığımda kendi acımdan çok onların acısını hissediyordum.O kadar kan kaybetmemize rağmen hala yaşıyorduk.Ama neden yaşıyorduk?Bu yaşamakmıydı ki?Ben bunları düşünürken ayak sesleri daha da yaklaşmıştı.Arkamdaki açlıktan çubuk gibi olmuş bedenleri tutuyordum.
Daha da yaklaştı..
Kapının tam önünde durdu..
Ve kapıyı açtı..
"Oooo küçük Lina kardeşlerini mi koruyor?"
Deyip kahkaha attığında cevap verdim.
"Onlara vurma bana vur."
Netliğim hoşuna gitmiş olucakki,belinden kemerini çıkardı.Başlıyoruz..
Sırtıma şiddetle çarpılan kemer tokası canımı çok yakıyordu.Ama sesimi çıkarmıyordum.Bu itin önünde kendimi aşağılatmayacaktım.Her ne kadar çocuk olsam da...Başımı hafifce kaldırıp kardeşlerime baktım.Ağlıyorlardı.Bana bakıp ağlıyorlardı.Yine kaş göz hareketleriyle ağlamamalarını söyledim.Emir,Emre ve Gökhan sakinleşmişti.Ama Kardelen hala ağlıyordu ve Emir ona teselli vermeye çalışıyordu.Onlara bakarken kaç kere belime vurdu kim bilir.Ama ben artık hiç bir şey hissetmez hale gelmiştim.Sesimin çıkmadığını anladığında saçlarımdan tuttu.
"Neden sesini çıkartmıyorsun sen bakalım?Hoşuna mu gidiyor dövülmek?"
Hiç bir şey söylemedim.Söyleyemedim.
Sinirle odadan çıktı.Kapıyı açık bırakmıştı.Büyük bir ihtimalle başka aletler getirecekti.Kapıyı açık bırakma sebebini düşünmeği bırakıp,Gökhana Kardeleni sırtıma kaldırmasını istedim.Hiç düşünmeden Kardeleni yavaş hareketlerle sırtıma kaldırmıştı.Kardelen uyuduğu ve yorgun olduğu için kolları boynumda sallanıyordu.Yemek yemediği ve doğal olarak aç olduğu için ağır değildi.Kardelenin kollarını boynumda tutmak için tek elimle iki bileğini tutuyordum.Arkadan tutamadığım için ve tutmazsam da koşacağımızdan düşe bilir diye eğlimli bir pozisyonda durdum.Omurgam acıyordu evet,ama dayanmalıydım.
