Zordu, çok zordu hemde o mektupla hayatım alt üst olmuştu beynim durmustu o kadar sicak bir gunde ben soguk yazi yasiyordum sanki o sicak gunde üşüyordum kimsem yoktu tek iyiki varsin dedigim insan suan yasamiyordu ve hayatimi mahvedende oydu, ne yapacaktim? istanbula gidecektim, annemi bulacaktim ama ya babam? Niye asuman annem niye babandan uzak dur demisti ki? Niye hersey ust uste gelmisti?
Saat 11 e geliyordu yataktan kalkmak istemiyordum ama kalkmam gerekiyordu, uzun bir yolum vardi vr bu yol istanbula çıkıyordu. Kalkip odadaki esyalarimi topladim fotograflar, tek anilar hepsini tek tek inceledim ne kadar da mutluyduk ama aglamicaktim kendime soz vermistim aglamicaktim.
Kiyafetleri, takilarimi, kitaplarimi, fotograflari hepsini tek tek yerlestirdim hepsinin gordukce anilarim gozumun onune geldi ve bavulu kapattim, bavulla beraber aslinda burdaki hayatimida kapatmistim.
Ceydayla selin geldi o arada, ne yalan soyliyim kardesim olsalar bu kadar sevilmezlerdi, en son dun gece karamanci holdingin basindaki resmi gorup saskinlikla beraber birbirimize bakmistik ve o ismi taniyorduk.Ceyda "Kizim ya cok ozleyecegiz seni geri gel olurmu" dedi.
"Kuzum ben oraya kalici olarak gitmiyorum ki beni ne bekliyor onu bile bilmiyorum ama tabikide gelicem yaniniza ben sizsiz naparim" diyip sarildim.
" Ceyda uzulme hem bizde geliriz senin yanina mesafeler birbirimizi uzaklastirmazki hem." Selinden geldi bu tepki canim arkadasim ya hala miracla ilgili konularda aciklama yapmasada beni dusundugu icindi biliyordum.
- Ee kizlar artik veda vakti geldi.
" Ya ama biz seni cok ozleyecegiz ceyda gidince haber veriyorsun tamammi?" Ceydaydi bu tabikide canim arkadasim konusmasini bile ozleyecektim.
Oyle sıkı sarilmistik ki o an anladim benim asil ailem onlardi.
Saate 1 e dogru havaaalanina geldim, kizlarla evde vedalasmistik. Kasabada kimseyede soylememistim zaten bekleme salonunda beklerken arkadan " yaz" diye bir ses duydum onun sesiydi kadife yumusak ve ozlem dolu bir ses.
" Aa sey ben kimseye soylememistim de istanbula gidiyorum veda etmekten de nefret ederim mesaj atmayi dusunmustum aslinda sana, yani emreyle sana."
- Yaz ne vedasindan bahsediyorsun bende geliyorum istanbulda yasadigimi unuttun mu?
Bir an ne diyecegimi bilememistim resmen o da benimle geliyordu ustune giydigi bordo tisort ve siyah sortla hala tatilden fırlamış bir goruntu gibi gozuksede sevinmistim aslinda cok sevinmistim.
Bisey demeden boynuna sarildim oyle tatli duruyorduki yanagindaki gamzesi daha da cukurlasti, ve ben daha da mutlu oldum.
"Ee artik binsekmi diyorum yoksa kacircaz?" Dedi ve gulumsedi.
"Haklisin sanirimda sen aldinmi biletini?"
"Ceydadan olaylari ogrenmek zor olmadi hemen senin aldigin gun aldim bende yani."
Ah ceyda yine yapti yapacagini ama ben sana sorarim, resmen kalbim yerinden firlayacak gibiydi mirac sanki beni kendine bagliyordu zamanla bir bakisi gulumsememe sebep oluyordu ve sanirim ona aşık oluyordum.
- Ee yaz anlat bakalim senin burdan disari cikacagini dusunmezdim istanbul gibi bir yere gitmekte cesaret ister aslinda?
" Mirac ben cok onemli seyler ogrendim bunun icinde gitmem gerekiyordu istanbula benim asil ailem istanbuldaymis." Dedigimde yuzundeki saskinlik cok belli oluyordu bisi diyemedi sadece bana uzulmustu sanirim.
- Yaz ben gercekten uzuldum bilmiyordum ama bak istanbuldada hep yaninda olucam benden kurtulamicaksin.
Senden kurtulmak mi ? Keske hep yanimda olabilsen demeyi o kadar istedim ki o an sadece gulumsedim ama.
Ucak 1 saat sonra istanbula getirmisti bizi yol boyu eski anilarimizi anlattik ve gulduk cok mutluydum onun yaninda ve sanirim o da mutlu oluyordu surekli yanagindaki o gamze beliriyordu.
- Eee yaz sen simdi nereye gideceksin istersen biraz istanbul turu yapalim?
" Tesekkurler mirac ama benim yapmam gereken bisey var ama belki sonra olabilir."
-Peki o zaman isin bitince beni ara olurmu?
"Tabi olur gorusuruz." Diyip sarildim huzur veriyordu bana gulumsedi ve gitti.
