"မုန်လာဥတွေယူခဲ့အုံးဟေ့ ဒီမှာယုန်လေးတစ်ကောင်ရောက်နေတယ်"
ယုန်ဆိုတော့ ကိုယ်လဲတိရစ္ဆာန်ချစ်တတ်တာနဲ့ တံခါးအဝင်ပေါက်ကိုလှမ်းကြည့်တော့ ဘယ်ယုန်မှမတွေ့ရဘူး။
ဘေဘီကိုဝေ့ဝဲကြည့်ပေမဲ့လည်း ယုန်အရိပ်အယောင်တောင်မတွေ့ပါ၊ အရှေ့ကအမျိုးသားထံအကြည့်တွေပို့လိုက်တော့ ထိုအမျိုးသားကကျွန်တော့်ကိုကြည့်ကာပြုံးနေခဲ့တယ်။
ထိုအမျိုးသားညာလက်ထဲမှာကြောင်လေးတစ်ကောင်ကိုပွေ့ထားပြီး ဘယ်လက်တစ်ဖက်မှာလဲကျွန်တော်သောက်နေကျကော်ဖီနဲ့မုန့်ထုပ်လေးကိုင်ထား၏။
"ဘယ်သူကယုန်လဲ ကျုပ်ကလူ"
ယုန်လို့အပြောခံလိုက်ရတာကြောင့်စိတ်တိုတိုနဲ့ ထိုအမျိုးသားလက်ထဲကကော်ဖီနဲ့မုန့်ကိုဆောင့်ယူကာထွက်လာလိုက်တော့သည်။
ခုမှမြင်ဖူးတဲ့လူကို ယုန်နဲ့နှိုင်းစရာလား ဒီလူရှူးများရှူးနေသလားမသိဘူး။
"ယုန်လေး!! ယုန်လေး!! မပြေးနဲ့လေ"
လာပြန်ပြီလားဒီယုန်၊
ဒီတစ်ခေါက်အသံက ခုနကနဲ့မတူပဲကွဲပြားနေ၏။
နောက်ပြီးကျွန်တော်လဲပြေးမှပြေးမနေပဲ။
"ယုန်လေးရပ်ပါအုံး!!"
ကျွန်တော့်ရှေ့ဖြတ်ပြေးသွားတဲ့လည်ပတ်ကြိုးတန်းလန်းနဲ့ခွေးလေးတစ်ကောင်၊ ထိုခွေးလေးနောက်မှာလူနှစ်ယောက်ကပြေးလိုက်နေ၏။
"မဟုတ်မှ ယုန်လေးဆိုတာ…"
တစ်ကယ်ပဲ လူနှစ်ယောက်ကခွေးလေးကို ယုန်လေးဟုခေါ်ကာ အနောက်မှပြေးလိုက်သွား၏။
"ကမ္ဘာကြီးကတစ်ကယ်ပဲဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"
ကျွန်တော်ကJeonကုမ္ပဏီရဲ့ CEOပေါက်စတစ်ယောက်ပါ။
မနက်၉နာရီလောက်ဆိုရင် ရုံးကိုမသွားခင် zero o'clockဆိုတဲ့ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာ ကော်ဖီနဲ့ကိတ်လေးဝင်ဝယ်နေကျ။
ဒီနေ့မှထူးထူးဆန်းဆန်း ကြောင်လေးပိုက်ထားတဲ့ရူးကြောင်ကြောင်လူနဲ့တွေ့တာပဲ၊ လူကိုလဲယုန်လို့ပြောသေးတယ်။နောက်နေ့အဲလူနဲ့မတွေ့အောင်ရှောင်ရမယ်။
