ချယ်တို့ထိုင်းရောက်တော့ ကားတစ်စီးက လာခေါ်သည်။
လာခေါ်တဲ့ကားနဲ့အတူတူ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
" ဦးလေး သူတို့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ"
" ဟုတ်ကဲ့ မမလေး"
လီဆာရဲ့ မရောက်ဖြစ်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
ကျွန်မကိုမြင်တော့ အိမ်ထဲကကောင်မလေးတစ်ယောက်ပြေးလာပြီး အထုတ်တွေလာသယ်ပေးသည်။
နောက်ပြီး အိမ်ထဲက မေမေ ထွက်လာခဲ့သည်။
" သမီးလေး လီလီ အမေ့ကိုကြိုမပြောဘူး
အမေလာကြိုမှာပေါ့"
" ရပါတယ် ဟိုကောင်မလေးနှစ်ယောက်ပါ ပါလာလို့"
" ချယ်လေးရော ပြန်ပါလာတာလား"
" အင်း"
" ဟုတ်ပါပြီ လာ အိမ်ထဲဝင် သမီးခဏနားအုံးလေ
သမီး ကြိုက်တတ်တဲ့ဟင်းလေးတွေ အမေချက်လိုက်အုံးမယ်"
" ထိုင်ပါအုံး အမေရဲ့
စကားလေး အေးဆေးပြောရအောင်"
ဝီဆာ လီလီနားမှာ သွားထိုင်လိုက်သည်။
" အမေ နေကောင်းတယ်မလား
လီလီ ဟိုမှာ အလုပ်တွေများနေတာမလို့ ပြန်မလာနိုင်တာ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ"
သမီးလေးဘက်က ဒီလိုပြောလာတော့ ဝီဆာဝမ်းနည်းမိပြန်တယ်။
" အမေက သမီးကို ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်မဆိုးခဲ့ဘူး ဟုတ်ပြီလား။
ဒါနဲ့ အိမ်မှာ ဘယ်နှရက်နေမှာလဲ သမီး"
" လီလီ အန်ကယ်မာဆန်တို့နဲ့ လာတိုင်ပင်တာပါ
ချယ်ယောင်းကို ကုမ္ပဏီက အကဲအဖြတ်အဖွဲ့က တော်တော်သဘောကျနေကြတယ်
သူ့ကို တစ်ကိုယ်တော်ပွဲဦးထွက်ခိုင်းဖြစ်မယ်ထင်တယ် အမေ"
" ဟေ ဟုတ်လား အာ့တာကိုချယ်လေးသိရင် အရမ်းပျော်နေမှာ သမီးရဲ့"
" သူ့မိဘတွေက ခွင့်ပြုပါ့မလား"
" ခွင့်ပြုပါတယ် ဒါပေမဲ့"
" ဒါပေမဲ့ ဆိုတာက"
" ချယ်လေးကို သမီးအိမ်မှာ ထားလို့ရမလား"
YOU ARE READING
The More I Love,The More I Hurt
Fanfictionချယ့်ကို မန်နို ပိုင်ပါတယ် မန်နိုစိတ်တိုင်းကျ အရုပ်တစ်ရုပ်လို လုပ်ပေးနေတဲ့ ကျွန်မကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါလေးတောင် မချစ်ခဲ့မိဘူးလား မန်နို
