2.ölüm

2 0 0
                                    

Annemden sonra yıldım nefes almıyordum ölüydüm ama yinede bir umut vardı içimde daha babam vardı kardeşim vardı devam ettim kendimi toparladım annemi morga almıslardı yıkanması gerekiyordu beni sokmaya çalıştılar ilk başta istemdim ama sonrada kendi kendime dedim ki yapma annen seni çok seviyor onun kimsesi yok tek kızısın onu öyle mi bırakacaktım en sonunda içeri girdim annemin elini tuttum yüzü bembeyaz eli buz gibiydi tuttum öptüm onu ağladım seni çok seviyorum annem dedim ama sesim çıktımı çıkmadımı bir fikrim yok ilk bı 5 dk anneme sarıldım öptüm elini ısıtmaya çalıştım sonra kadın geldi yardım edeyim mi dedi annemi yıkadık tüm her şey bitti çıktım morgdan kapıda yarım saatim gitti arda yukarda halam vardı oda bi kardeşimin bi babamın kapısında gidip geliyordu ben ise morgun  önünde annemin o halini biraz olsun unutmaya çalışıyordum en sonunda topladım kendimi kalktım ben güçlü bir kızdım ilk başta bı baş dönmesi yaşadım sonra yürümeye başladım üst katlara çıktım önce babamın kapisinin önüne gittim bi şey yoktu olsa da zaten halamlar vardı orda ağlıyordu halam ama hiç kardeşimin kapısının önunden dahi geçmemişti indim aşağıya kardeşimin olduğu amelyathaneye arda kapının önünde oturmuş beni bekliyordu yanına gittim sarıldı bana anlımı öptü "iyimisin güzelim" cevap vermedim oda daha fazla konuşmadı ona sarılmak biraz olsun kendime getirmişti beni kardeşimin doktoru çıktı bu sefer kalbim çok sert ve hızlı bir şekilde çarpıyordu sanki çıkacakmış gibi doktor " neyi oluyorsunuz" diye sordu  "ablasıyım lütfen bana iyi bir şey söyleyin iki tane ölüm kaldıramam"  dedim "Maalesef üzgünüm çok çabaladık ama kurtaramadık başınız sağolsun " bu iki olmuştu dizlerimin üzerine düştüm ağladım o benim bir tanecik kardeşimdi oda gidemezdi annemden sonra onu kaybedemezdim olmazdı doktora yalvardım lütfen lütfen bidaha bakın ölmez o ablasını bırakmaz bizsiz duramaz lutfeen ben onsuz kalamam nolur nolur bakın annemi kaybettim zaten oda gitmesin diye yalvarıyor sayıklıyordum doktor "gerçekten üzgünüm" sonra hemşire çağırdılar hemşire bile artık ah be kuzum nasıl dayanacaksın diyerekten bana yine bişey yaptı ve yine uyudum

kaldırım güzeli Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin