Alone İn The Purge

Chapter One: Welcome To America

"Kısın şu müziğin sesini!" diyerek bağırdı arka koltukta uzanmış, uyumaya hazırlanan Bianca.

Sürücü koltuğunun diğer yanında oturan Elisa, çalan mona lisa onun favori parçalarından olduğu için müziğe eşlik ederek sesini kısmak yerine iyice açtı ve "Varmamıza bir  geceden daha az kaldı Bianca, oraya varınca sabahtan akşama kadar uyursun. Anın tadını çıkar." diye karşılık verdi.

Bianca her zamanki gibi gözlerini devirerek yerleştiği koltukta doğruldu ve somurtarak pencereden dışarıyı izlemeye başladı.

Dante bir yandan arabayı kullanırken diğer yandan kendi kendine "Bianca'nın gündüzleri nasıl bu kadar uykusu geliyor anlamıyorum. Gece napıyor bu kız?" diyerek söylendi. Bu dediğine hem kendisi hem de Elisa kıkırdarken Bianca, "Seni duyuyorum Dante!" diye çıkıştığında ikisi de dudaklarını birbirine bastırarak gülmelerini engelledi.

Saatler sonra Meksika'dan çıkarak Amerika sınırlarından Teksas'a vardıklarında dinlenmek,
ihtiyaçlarını gidermek ve az zaman da olsa şu arabadan kurtulmak için birkaç saatliğine ufak bir pansiyon ayarlayıp orada kalmaya karar verdiler. Akşama doğru yemeklerini de pansiyonda yedikten sonra daha fazla oyalanmamak adına eşyalarını toparlayıp arabaya geri dönerek yola koyuldular çünkü Denver'a varmalarına neredeyse yarım gün vardı ve bu yolculuğu üçü de erkenden bitirmek istiyordu.

Saat gece yarısına yaklaşıp hava zifiri karanlık olduğunda Elisa yol ve harita bilgileri daha iyi olan Dante'ye ne kadar kaldığını sordu. Dante daha yaklaşık sekiz saatleri olduğunu ve Elisa'nın da Bianca gibi uyuması gerektiğini söyledi. Elisa arkasına dönerek Bianca'ya baktı, uyuması şaşırılacak bir durum değildi.

"Fakat sen bu kadar süre ayakta kalamazsın." dedi Elisa Dante'ye.

"Eğer uyuklayacak gibi olursam seni uyandırırım, dönüşümlü kullanırız." diye karşılık verdi Dante ve Elisa'nın daha rahat uyuması için koltuğu hafiften arkaya yatırdı. Elisa ona gülümseyerek kafasını salladı, yüzünü cam tarafa döndü ve arka koltukta boşta duran pikeyi alarak üstüne örttü. Birkaç saat sonra hayallerinin ülkesi Amerika'ya ilk kez ayak basacaktı ve bu heyecan resmen uykusunun kaçmasına yetiyordu. Fakat kendine Amerika'da daha enerjik olması ve daha iyi vakit geçirip gezebilmesi için uyuması gerektiğini hatırlattı ve gözlerini kapattı.

...

"Elisa, uyan hadi."

Dante ölüm uykusunda olan Elisa'yı dürterek vardıklarını ve uyanması gerektiğini söylüyordu. Bianca bile uyanmıştı fakat Elisa hâlâ uyanamamıştı.

Dante birkaç kez arabanın kornasına bastığında aynı anda Bianca da Elisa'yı dürterek kulağına bağırıyordu. En sonunda Elisa yavaşça gözlerini açtığında ikisi birden oh diyerek arkalarına yaslandılar.

Elisa gözlerini ovalayarak uzandığı yerden kalkıp etrafına baktığında ağzı yavaşça açıldı ve küçük bir çığlık attı.

"Gelmişiz!"

Denver'dalardı.

"Biz yarım saat önce buna sevindik, hatta inip çevreyi bile dolaştık ama sen hâlâ uyuyordun." diyerek Bianca, Elisa'nın hevesini hemen götürdü.

"E uyandırsaydınız ya!" diyerek çıkıştı Elisa.

Dante ve Bianca aynı anda "Denemedik sanki!" diye bağırınca Elisa "Tamam tamam sakin olun!" diyerek ellerini önünde salladı. Bianca arabada olan etrafa saçılmış eşyaları toplamaya başladığında Elisa da dağılmış saçlarını toplarken Dante'ye merak ettiği sorusunu yöneltti.

"Gece beni uyandırmadın değil mi?"

Dante anlayışlı bir şekilde gülümseyerek "Aslında uyandıracaktım fakat bir türlü uyanamadın." dedi.