Where's My Happy Ending? - Part 2

24 1 1
                                    

Di ko man lang napansin eh lumipas na yung oras. Siguro nga sobrang tagal naming nakatambay ni Jul doon. Natapos ko na yun libro at habang siya... Nakatulog. Weird na nakapatong pa yung ulo niya sa shoulders ko. Aba! Napasarap ata tulog nito?

Dahan-dahan ko inayos yung gamit ko ng biglang nag beep yung phone ko. Shoot, si papa! "Ah, hello? Papa?" Biglang na gising si Julian, sabay alis nung pagka patong nung ulo niya sa shoulders ko.

"Ate, where are you na? Hintayin namin kayo dito ni Julian. Dito na kayo mag dinner. Okay?" Hay salamat. Akala ko homily na ang inabot ko. Lagi naman kasi akong ganito pag nasa bookstore ako. I always forget about reality. I always sink myself into what the book's story could offer.

"Huy Myka, anong oras na?"  Halatang ang sarap ng tulog nito ni Julian, eh. "Ah, almost 6pm. Bakit?"  Bigla atang nagising pati kaluluwa niya. "Wait, what? 6PM?!"  Agad-agad siyang nag ligpit sabay hila sa akin. "I need to get home first! Andun si dad, I have to be there!"  Hay na'ko. Lagi talagang nap-pressure 'tong si Jul sa tuwing usapang Tito Jinggoy na. Gusto niya nga kasi this time, he'll make a good impression for his dad. Ayaw niya daw kasing mag college kami tapos nilo-look down pa rin siya ng dad niya. 

"Eh Jul, nagyaya si Papa! Dun na lang daw tayo mag dinner! I'm sure wala pa naman si Tito dun."  Wow, tanga mo Myka! Nag abala pa akong sabihin yun kay Jul, eh hindi na nakikinig yan sa panahong na p-pressure yan ng ganito. 

Julian's POV 

Myka & I went straight over to our place first. "Manang, si dad, andyan na po ba?"  Yun ang unang sumagi sa isip ko the first thing we came in. "Ay sir Jul, wala pa po. Male-late daw po sila ng uwi ng mama mo. Marami pa daw po kasing aasikasuhin. Mag dinner na lang daw po muna kayo."  I feel a little annoyed and disappointed. "Hay, tara na muna Myks. I'll just go change then we'll go head over to your place."  

I feel blessed and happy to have Myka in my life. I don't even know if she'll ever know or notice it. Despite of me being too childish or selfish with her, she'll always be there for me. I think a part of me will always want her to be by my side... Always. 

"Oh Mykalog! Nakatulala ka nanaman dyan eh. Pogi ko ba dyan sa picture ko?"  I said, trying to tease Myka. "Hoy, excuse me Mr. Estrada! Kaya ako nakatulala kasi nagugutom na ako! Sus, dinner lang ang tagal pa mag bihis. Tara na nga!" 

We walked pass the village's park and went to Myka's house. The walk to their place was quiet. But I don't mind anyway, I enjoy the silence. 

"Kuya Julian!"  Yung little brothers agad ni Myka ang unag sumalubong sa akin. Bigla namang lumabas si Tito from the kitchen. "Oh, finally you guys are here! Just in time, dinner is served!"  I came with Myka when she went to her room. I never know why, but I kind of like the way Myka's room goes. It's cool, she designed it herself. Pero di girly yung design. 

"Hoy Jul! Ba't ba sumunod ka din sa akin dito? I thought you were heading to the kitchen?" Myka's tone was a bit childish. 

"Wala lang. Bakit, masama ba? Makiki-chismis din ako sa kwarto mo no!"  I waited while she fixed a few of her things and we headed down to get dinner. 

Lagi kong ini-enjoy pag kasama ko si Myka and her family. Mas feel ko pang at home ako every time andito ako sa kanila. I could easily compare their family from ours. I know na talagang busy si dad sa politics and everything pero iba pa rin yung feeling ng isang family. 

Even my siblings aren't much home. They would always go over to their friends' house or just on a party. Feeling ko nga nagiging useless na minsan bahay namin eh! Halos manirahan na ako kanila Myka. 

The rest of the dinner was filled with stories. Tito would casually ask us a few questions. Afterwards, nag laro ulit kami sa may game room nila. Good thing, Myka was there too. Kaso nga lang, busy nanaman. May sariling mundo.... 

-end of POV. 

Myka's POV 

I was with my brothers and Julian at our game room. Medyo nakakapanibago. I'm not really fond of watching them play. Pero for the first time, I encouraged myself to actually be there with them.

"Myka! Don't you want to play?"  Biglang aya ni Julian. I refused. Bigla siyang sumimangot sabay hila sa beanie chair ko. "Hoy ikaw babae, may sarili ka nanamang mundo! Wag ka ngang ganyan!" Bigla niyang pinagpipisil yung ilong ko. Hay na'ko 'tong Julian na'to. Feeling siguro nito stuff toy lang ako eh, no? 

"Julian! Hooooooy, Jul! Tigilan mo nga ilong ko. Huy!"  Sige, pango na ako papanguin pa lalo. "Yiee! Ate and Kuya Jul! Kayo ha... I thought you were best friends lang?"  Biglang asar sa amin ni Greg sabay tigil ni Jul sa pangungulit sa akin. Habang ako naman, na gulat sa biglang pag pansin sa amin ni Greg. 

"Greg, you still don't know do you? Mahal ko 'tong Ate niyo!"  Bigla atang tumigil mundo ko. Wait, tama ba yun? Galing ba talaga yun kay Jul? 

A certain silence filled the room since 

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Apr 02, 2013 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Where's My Happy Ending? - PrologueTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon