Merhabalar upuzun bir aradan sonra tekrardan burdayım. Aklıma çok güzel bir kurgu geldi ben de dedimki hemen yazayım... Hemen uzatmadan geçelim isterseniz. İyi okumalar.♡ __________________________________________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~I not feel~
Bu son denememdi.Başaracaktım.Bakışlarımı titreyen ellerime indirdim boş boş bir kaç dakika baktım.Hissetmedim yine ve yine yaşamak için hiçbir şey hissetmedim.Önceki denemelerimde ufakta olsa bir duygu vardı ama şimdi hiçbir duygu yok boşluk vardı sadece boşluk.
Son bir kez baktım yaşadığım ama artık yaşayamayacağım eve aslında ev bile denilemez . Yerdeki şişelere baktım.koltuğun üzerindeki kurumuş kan lekelerine ama birazdan o kurumuş kan lekeleri yine yaş olacaktı.En sonda kırık olan camlardaki yansımama baktım ve hissiz bir şekilde gülümsedim.
Telefonuma yürüdüm ve müziklerimden lil happy lil sad"let me die" açtım.Sesini sona getirdim.Koltuğa doğru yürüdüm .Oturdum ve jiletlerden birini aldım ve kolumu çizmeye başladım çizdiğim anda çıkan kanlara baktım hiç bir şeh hissetmiyordum ne bir acı ne bir duygu.Amacım buydu hissetmemek...
Daha derin kesikler atmaya başladım saniyeler geçtikçe daha çok kanıyordu kanattığım kesikler.Üstünde kurumuş kan lekeri olan beyaz tişortüm tekrardan kırmızıya boyanmıştı. Sol kolumu kestikten sonra bileklerime baktım artık yolun sonuna gelmiştik. Jileti ilk sağ bileğime bastırdım.Bastırdığım anda sızan kan gülümsetmişti hemen diğer bileğimede bastırdım sonra öbür bileğime daha çok derinleşiyordu kestiğim yerler.
Yazardan~
Almira jileti fırlattı başını koltuğa yasladı .Sonunda kurtulacağını bilmek iyiydi onun için.Kollarını serbest bıraktı koltuktan aşağı sarkan parmak uçlarından kanlar tahta zemine damlıyordu o ise çoktan gözlerini kapatmıştı.Kestiği bileklerinden sızan kanlar sayesinde yerde bir gölet oluşmuştu.Almira artık sona yaklaşıyordu çok fazla kan kaybetmişti ve artık bünyesi yavaş yavaş onun tuzağına yenik düşüyordu.Bütün vücudunu serbest bıraktı kafası dimdik dururken artık yana doğru düşmüştü.Kırık camdan içeriye sızan rüzgar bedenini daha da soğutmuştu. Almira artık amacına ulaşmıştı artık bomboş bakan gözler kapalıydı ruhsuz bedeni soğuktu.
Ya da o en başından beri öyle sanıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
