Yalniz oldugumuz icin mi yalniz hissediyoruz,yalniz hissettigimiz icin mi yalniziz?Çocuklugunu yasayamadan buyumus biri anlar ancak bunlari.Cunku insan buyurken anilar birikmiyorda kocaman bir bosluk birakiyor, tam buramda midemde ucusan olu kelebeklerin kalplerinin derinliklerinde.İnsan acilara hissizlesiyor bir sure sonra.Bir insan "Niye bu kadar mutluyum?" diye bir soru sorar mi kendisine.İste ben soruyorum.O kadar kabullenmisim,o kadar benligimden bir parca farzetmisim iste.Ama hersey gecicek,bizi iyi gunler bekliyor derler.Hicbirseyin duzeldigi yok dostlarim,uyandiginizda bir onceki gunun acilari pesinizi birakmayacak ve bu geleneksellesmis acilar son nefesinize kadar sizden ayrilmayacak.Peki ölüm konusu acilmisken olum size neyi veyahut neleri cagristiriyor?Olum bir yok olus mudur,yoksa bir baslangic midir?Ruhum bu semalara veda ederken bedenimi bir hatira olarak birakiyorum sizlere.Yasanmis acilar,atilan iftiralar,bitirilen dostluklar hepsini kanatlarimin uclarinda yanimda surukluyorum.Cunku acilar beni ben yapar,onlar ruhumdaki bosluklardir ama aci cektirmezler.Cunku insan yalniz dogar yalniz tasir acilari.Hala yasayacak dostlarima tavsiye su dunyada umut etmekten baska bir meziyetiniz yok.
