" အမေ့ သားဗိုက်အောင့်တယ် ....."
" နင်အပိုမလုပ်နဲ့မှီ ကျောင်းမသွားချင်တိုင်း..."
" အမေကလဲ.."
" အအေကမလဲဘူး ထ ကျောင်းသွားဖို့လုပ် "
" ဟုတ်" ( နှုတ်ခမ်းကတံတောင်လောက်ထွက်ပြီးတော့ပေါ့ )
...............
" ငါတို့ကနင်မလာတော့ဘူးလားလို့..."
" မလာလို့မရဘူးလေ အမေကအတင်းလွှတ်လို့ ငါကလာချင်တာမဟုတ်ဘူး "
" အေးပါငပျင်းရယ်...."
" ဒါနဲ့....ထည်ဝါ ကဒီနေ့ကော ထမင်းချိုင့် မပါဘူးမှတ်လား......."
" အေမပါလာဘူး..."
" ငါဇွန်းတစ်ချောင်းအပိုယူလာတယ်" မိခေတ်တို့က ဇွန်းတောင်အပိုယူလာတယ်တဲ့
" နင်ဇွန်းအပိုယူလာတာ နင့်အိမ်ကလူတွေဘာလုပ်ဖို့လဲမမေးဘူးလား..."
" ဟင့်အင်း မမေးပါဘူး.."
" အေးပြီးတာဘဲ...."
" နင်တို့သုံးယောက်ကသူငယ်ချင်တွေတောင်ဖြစ်နေပြီလား ထမင်းတောင်တူတူစားတာဆိုတော့.... ဒါနဲ့..ဒီကကျောင်းသားသစ်နမည်က..."
" ခန့်....."
" ခန့်ထည်ဝါ တဲ့ နင်ကဘာလုပ်ဖို့လဲ ...,"
ထည်ဝါမဖြေခင် ခေတ်ကအရင်ဦးအောင်ဖြေလိုက်ခြင်း....
" ဘားမှမလုပ်ပါဘူးမေးကြည့်တာ..."
" အခုမေးလဲမေးပြီးပြီသိလဲသိပြီ ...ဘာထပ်မေးအုံးမလဲ....."
ခေတ်က အခန်းထဲကမိန်းခလေးတွေနဲ့တော့မတူဘူး သူက မျတ်နှာတစ်ခုလုံးကဆေးဆိုးပန်းရိုက် မျတ်နှာနဲ့ကျောင်းတက်တာ သူများတွေက သနပ်ခါးနဲ့ သူကမိတ်ကပ်နဲ့...ဆရာမတွေကတောင်အမြင်ကပ်တယ်.....
" ခတ် နင်သူနဲ့သိလို့လား....လှတော့လှတယ်နော် "
" သူ့နမည်က ယွန်းရတီတဲ့ play girl လေ အခုတောင်ယောက်ကျားနှစ်ယောက်တပြိုင်ထဲတွဲနေတာ.."
" ဟုတ်လား...မေတ္တာတရာကြီးမားတာပေါ့..."
" ဒါပေါ့ဒါပေါ့...."
ဒေါင်.....ဒေါင်.....ဒေါင်.....
ကျောင်းကတက်ပြီး စာမသင်ချင်ဘူး.....
တခန်းလုံးငြီးညူသံတွေနဲ့ အပြည့်
