From Furina
Yağmurdan nefret ederim. Gözyaslarına benzetirim. Sadece ne zaman bitecek bu ızdırap? 500 yıl yalnızca. Halka kendimi sevdirmek ve archonları olsuğumu ispatlamak için harcadığın ele avuca sığmayavak 500 yıl. Belki daha farklı olabilirdi her şey. Yağmur yağınca fontaine için endişelenmeden, suyun yükselmemesi için tanrılara sığınırken, kehanet gerçekleşmesi ile olan korkumun 500 yıl boyunca devam etmesi.
Yağmur, su, hepsinden nefret ederim. Bunun nedeni sadece bana yaşattıkları korkudur belki kim bilir. Ne olursa olsun tek istediğim rüzgarın beni okşadığı ağac yapraklarının hafif yağmur damlaları altındaki ahenk ile dans ettikleri bir yerde korkmadan yaşayabilmeti belki. Bu kadar mı zor? Insanlar ne kadar kibirli bencil. Belki baslarındaki kişinin onların sıkıldıkları hayatı istemesi ironiktir ama, sakin bir hayat nasıldır acaba...
