My shield -Seungİn/JeongMin-

(10)

*Jeongin ağzından anlatım*

Seugnmin'e mesajı atar atmaz lavabodan çıkıp oturma odasına gittim, kimse yoktu, nerede şu salak?

Biri arkamdan eliyle ağzımı kapattı ve kulağıma eğilip fısıldadı.

T: "Merhaba güzelim"

Çırpınmaya başladım ama nafile, Seungmin umarım çoktan yola çıkmıştır yoksa bugün yaşadıklarım bende travma falan olur herhalde.

Beni koltuğa koyup üzerime oturdu, hiç bir şey demedim.

T: "Başlayalım mı?"

Bunun olacağını biliyordum, sen tam bir şerefsizsin, gebermen için elimden gelen her şeyi yapacağım, Seungmin gelene kadar bekleyecek halim yok. Gülümsedim.

J: "Başlayalım"

Yüzümü onunkine yaklaştırdım ve onu öptüm, İNANAMIYORUM. Her şey kurtulmak için ama iğrenç geliyor insana işte. Bir kaç saniye sonra dayanamayıp ona kafa attım. Burnunu tutunca tüm gücümle onu itip ayağa kalktım ve hızla mutfağa koştum.

Her şey çok hızlı gelişiyor.

Mutfağa gidince çekmeceyi açıp sivri bir bıçak aldım, Taewon mutfağın kapısında belirir belirmez bıçağı elimle iyice kavradım. Tam o anda Taewon elini cebine atıp gülümsedi.

T: "Sende varsa bende de var bebeğim"

Cebinden bıçağı çıkardı.

*Ya öleceğim yada öldüreceğim*

*Ya zarar vereceğim yada zarar göreceğim*

Karıncaya bile zarar vermeyen ben nasıl böyle bir şey yapar ki, ben sadece kendimi savunmak istiyorum ama ya iş boka sararsa. Nefes alış verişim düzensizleşti. Sanırım bunu yapacağım.

---

*Seungmin ağzından*

Otobüse binmiş, kafamı cama yaslamış dışarıyı izliyordum, telefonuma bildirim gelmesiyle bakışlarımı camdan alıp telefona doğrulttum. 

*Bilinmeyen numara :*

*Yardım et, sana ihtiyacım var, evime gel*

*Konum*

Bu kim amk.

Bir süre düşündükten sonra kan beynime sıçramış gibi hissettim.

Jeongin..Ona numaramı vermiştim değil mi?

Siktir.

S: "Otobüsü durdurun lütfen!"

Otobüs en yakın durakta durunca indim ve konuma doğru koşmaya başladım, yaklaşık beş dakika sonra Jeongin'in attığı konuma ulaşacaktım, yağmurun yağdığını tamamen unutmuşum, sıçayım böyle şansa.

Koşarken bir yandan da Jeongin'e ulaşmaya çalışıyordum, bir kaç kez aradım ama cevap vermedi, korkmaya başlıyordum.

S: "Bir kerede başını belaya sokma be"

Aramalarıma cevap vermeyince mesaj atmakla yetindim.

*Jeongin*

*Orada mısın?*

*Jeongin cevap ver*

*Bak ukeyim derim kendime valla*

*LAN AMK CEVAP VER*

Mesajlarıma görüldü dahi gelmeyince telefonu kapatıp cebime koydum, konumda belirtilen apartmana girdim, aga ben ne bileyim şimdi kaçıncı katta kalıyor bu çocuk?