Step of Memories [Melody Series 3]

Chapter 02: Scenery

Chapter 02: Scenery

Fumiko:

Hi, Kao. Where are you?

Agad akong nagtype kay Fumiko ng mabasa ko message nya.

Ako:

Gym. Come here I'll introduce you to him.

Nakangiti ako habang nasa harap yung cake para sa akin. It's my birthday, my 17 birthdays. Sweet 17. Fumiko, I'll meet her few days ago transferee sya dito sa school namin. She's from the City at lumipat dito sa Osaka.

"Kao!" Marahan akong lumingon at nakita ko si Fumiko na kararating lang. Napangiti ako sa kanya. Bumaling sa akin si Einar nagtataka. Ngumiti ako at lumapit kay Fumiko.

"I'll introduce you to the one I like. I like him, Fumiko." Nakangiti kong bulong kay Fumiko. "Einar meet my friend, Fumiko. Fumiko meets Einar."

"Hi, I'm Einar." Nakangiti si Einar at naglahad ng kamay kay Fumiko.

"Fumiko, nice to meet you."

That's how they meet. And I'm so glad that we became friends.

"Guys let's go make a wish."

I smile and close my eyes. I wish Einar will love me like I do. After that wish we blow the candle together. We all smile and eat the cake. After non pinahidan ako ni Einar ng cake sa face ko. Nagulat ako at natawa yung dalwa agad akong kumuha ng cake hinabol ang dalwa.

---

I remember that and Einar loves watching this kind of scenery. The sunset, sunrise, moon, stars and clouds. I love this kind of scenery because of him. He loves watching them from above. I always saw his eyes full of glimpses and joy.

And I really love watching him, a wonderful masterpiece that I really want to draw or paint. That's how my feeling for Einar begins. Also, I really love painting. That's why there's a canvas on my room, may paint brush pa par paint na kailangan ko tuwing guguhit ako. Actually, doon ako nakakaramdam ng peace kapag gumuguhit ako sa canvas ko. I really love the smells of pain lalo na yung tunog ng pagstroke ng paint brush ko.

Marami na akong sceneries na napaint sa room ko, lahat yon kasama kong panoorin si Einar. Meron ding side view of him. How his jaw line perfectly forms, his nose, his kissable and pinkish lips, his thick eyebrows and his hazel brown eyes. Hulog na hulog ako sa kanya.

Kaya hindi ko matatanggap kapag may ibang gusto si Einar lalo na kapag si Fumiko pa. They all my friends. Ayokong isipin yon pero hindi ko naman mapipigilan ang takbo ng tadhana eh.

"Kao," napalingon ako kay Fumiko pagkapasok ko sa school. "I'm sorry. I forgot that his allergic at Mangoes. Please forgive me."

"Apologies to Einar first before me."

"He has forgiven me already. That's why I came here to say sorry to you."

Wow. Nagulat ako sa sinabe ni Fumiko. Ang bilis naman palang magpatawad si Einar. Tumango nalang ako at hinayaan si Fumiko na sumunod at sumama sa akin papasok ng room.

"Thank you, Kao! Your the best!" Nakangiti si Fumiko tipid akong ngumiti at hindi na nag salita.

Hindi mawala sa itsura ko ang dismayado. Wala bang isip si Einar? Muntik na syang mapahamak dahil sa mango na gustong ipatikim sa kanya. Ganon ba talaga sya? Umiling lang ako at nag focus sa buong araw sa mga activities, pag sagot sa mga recitations at sana makapasa sa mga quiz.

Tahimik akong kumakain sa palagi sa bench malapit sa field. Naging tamabayan ko na yon minsan naman sa rooftop ng school. Kaso marami ng kumakain sa rooftop ng school, may natambay na ding ibang students doon.